Precies op het moment dat we het juridische besluit te horen kregen, was de kameraad overgeplaatst naar de vrouwengevangenis in Brieva (Ávila), waarvandaan we dachten dat ze voorbereid zou worden op haar vlucht naar Duitsland. Terwijl ze daar was lukte het haar onderstaande brief ons te laten bereiken, geaddresseerd aan de buitenwereld. Op het moment van schrijven zit de kameraad wederom in de Soto del Real gevangenis in Madrid, in isolatie en met gedeelde luchtplaats. Ze zal hier tot tenminste 30 juni blijven, the dag waarop de verlengde periode, toegezegd om haar huwelijk te kunnen realiseren, zal aflopen. Ondertussen roepen wij op onze solidariteit met haar op straat te blijven tonen, onze steun voor alle gevangen vechters te laten zien, en onze meest diepe minachting voor het systeem dat hen gegijzeld houdt om haar ellendige orde te beschermen.

Brief van de kameraad:

Kameraden, ik schrijf vanuit de Brieva gevangenis in Ávila, waar ze me net naartoe hebben gebracht na anderhalve maand in de Soto del Real gevangenis in Madrid, altijd in FIES en in het isolatie regime. Ik wilde dagen geleden al geschreven hebben, maar alle communicatie en informatie is bijzonder traag and beperkt, daarom heb ik het tot nu toe niet gedaan.

Ik waardeer alle uitingen en signalen van solidariteit en steun ontzettend. Ik heb ze zo sterk gevoeld dat ze dwars door de muren, de tralies en het hele systeem van controle en toezicht heen gingen. Hoe hard ze het ook proberen, ze zullen nooit in staat zijn onze wilskracht en onze keuze in opstand te komen, tegen deze wereld van complete miserie waarin ze ons dwingen te leven, tegen te houden of af te remmen.

Het zijn bij uitstek de moeilijkere omstandigheden die ons meer kracht en vastberadenheid geven om door te gaan met het slijpen van de vele fronten van strijd die we hebben, hier binnen net zoals daar buiten. De strijden voor de bevrijding van iedere vorm van onderdrukking and autoriteit zijn veelvoudig, net zoals de rechtvaardige en legitieme methodes en praktijken. Van de simpele weigering van autoriteit tot de aanval of de onteigening van een bank, om maar een paar voorbeelden te noemen… Wat altijd het belangrijkste is aan de acties is dat ze zichzelf kunnen verklaren en in zichzelf begrepen kunnen worden; door hun doelen, hun beslistheid en hun waarde.

Wanneer de verschillende strijden zich verbinden in een bredere context, vullen ze elkaar aan en maken ze elkaar sterker, en bovenal breken ze de scheiding tussen het dagelijkse en persoonlijke met het politieke, omdat alle beslissingen die we in onze persoonlijke levens maken uiteindelijk politiek worden, net zoals alle politieke besluiten die we nemen op een directe manier onze persoonlijke levens beïnvloeden. Alhoewel het duidelijk is dat we voorzichtig moeten zijn met iedere stap die we zetten om niet in de klauwen van de Staat en haar onderdanen te vallen, weten we dat strijd een prijs heeft, omdat de Staat en de media iedere keer antwoorden met meer repressie en een mediatieke jacht op iedereen die haar het hoofd biedt.

Voorlopig ben ik hier, maar waarschijnlijk zullen ze me binnenkort uitleveren aan Duitsland. Ik voel me sterk en levendig, klaar om deze situatie en wat er dan ook moge komen te trotseren. Boven alles trots op onze ideeën, onze waarden en onze anarchistische praktijken en het leven dat we nu kiezen en dat we iedere dag opnieuw kiezen…

Kracht en solidariteit voor iedereen en alle vechters, vervolgd en opgesloten!
De strijd gaat door, ze zullen ons nooit kunnen tegenhouden!

1 juni 2016
Centre Penintenciari Brieva (Avila, Spanje)

https://solidaritatrebel.noblogs.org

Juan “Nahuel” Manuel Bustamante Vergara is overgeplaatst naar een gevangenis in de provincie Andalusië. Het adres waarop je hem kan schrijven is dus ook veranderd! Door het strenge gevangenisregime kan hij maar twee brieven per week ontvangen en mag hij er maar twee per maand versturen, maar via plataformanahuellibertad laat Nahuel weten dat alle kaartjes, brieven en steunbetuigingen hem ontzettend veel deugd doen, en dat het hem spijt dat hij niet meer brieven kan beantwoorden. Meer info over Nahuel (SXE Madrid) kan je hier vinden.

Je kan Nahuel schrijven op het volgende adres :

Naast de vernielingen die altijd gepaard gaan met een huiszoeking werd tijdens deze operatie één kameradin aangehouden. Reeds in het kader van de Operatie Pandora werd ze een tijdlang opgesloten in de gevangenis, nu kwam het tot haar aanhouding omwille van een Europees aanhoudingsbevel dat tegen haar werd uitgevaardigd op 11 april. Ze wordt beschuldigd van betrokkenheid bij onteigeningen van banken op het Duitse grondgebied

Nadat ze voor de Spaanse Audiencia Nacional gebracht werd, beval de rechter Eloy Velasco de voorlopige hechtenis van onze kameradin. Ze werd overgebracht naar de gevangenis van Soto del Real in Madrid. Vermits ze ook in verdenking gesteld is in het kader van Operatie Pandora (die zich momenteel in de onderzoeksfase bevindt) en ze zich verzet tegen haar uitlevering aan Duitsland, heeft onze verdediging een “herziening” van het aanhoudingsbevel gevraagd opdat ze haar voorlopige hechtenis in de Spaanse staat zou kunnen zitten, in afwachting van het proces dat haar hier te wachten staat. Binnen maximaal 2 maanden (verlengbaar met één extra maand) zal de Audience Nacional beslissen of de uitlevering van onze kameradin aan de Duitse autoriteiten tijdelijk opgeschort wordt. Uit informatie die verscheen in de Duitse media zijn we te weten gekomen dat men haar een onteigening toeschrijft die plaatsgevonden heeft in Aken. Bij die onteigening zou – zegt de pers – een groep overvallers een grote som geld buitgemaakt hebben in een bank, zonder enige letsel toe te brengen aan het personeel.

Wat het verdere verloop van de juridische procedure ook mag zijn, willen wij publiekelijk onze steun uiten aan deze kameradin. We eisen haar revolutionaire doelen, haar strijd en haar militante activiteit op als de onze. We kennen haar goed, we weten dat ze kan rekenen op de solidariteit van allen. Ze is een anarchiste in strijd die al jarenlang actief is in verschillende antiracistische, feministische en libertaire projecten in Barcelona, altijd solidair met mensen die getroffen worden door de repressie, altijd bereid om in de mate van het mogelijke te helpen, altijd ondernemend, altijd genereus, vrolijk en glimlachend met haar naasten, altijd onverzettelijk en vastberaden tegen alles wat ze ziet als onrechtvaardig.

De poging van de media om haar te bombarderen tot “publiek gevaar” kon niet perverser zijn. Te meer daar deze operatie van mediamanipulatie impliceert de banken voor te stellen als slachtoffers in een totale omkering van de realiteit. Ze verheerlijken nu de banken die jarenlang ongestraft mensen bestolen hebben, uitgeperst als citroenen, opgelicht, uit hun huizen gezet en drastische besparingen doorgevoerd hebben, terwijl degenen die zich revolteren tegen hun orde en hen durven aanvallen gecriminaliseerd worden.

Het doet er voor ons totaal niet toe te weten of onze kameradin werkelijk verantwoordelijk is voor deze overvallen of niet. Onteigening is een ethisch juiste en politiek legitieme praktijk, een strijdmethode die deel uitmaakt van de geschiedenis van de hele revolutionaire beweging.

Ondanks de onophoudelijke pogingen van de Macht om deze methode te reduceren tot “gewone misdaad” ingegeven door individueel belang en hebzucht, is het zeker dat dat onteigingen van plaatsen waar kapitaal geaccumuleerd wordt een constante zijn in onze geschiedenis: van de anarchosyndicalistische groepen die aan het begin van de 20ste eeuw banken beroofden om stakingen of families van gevangen kameraden te ondersteunen tot de verschillende autonome groepen in de jaren 70-80 zoals de MIL, de OLLA of de ERAT (gevormd door arbeiders van de SEAT-fabriek) die geld dat opgestapeld werd door de rijken naar projecten van uitgebuiten in strijd brachten, over de guerillagroepen zoals die van Sabaté of Facerias die in de naoorlogse periode overvallen deden om de weerstand tegen het franquistische regime te financieren. Onteigening, zowel als uitdrukking van een algemene politieke strijd als onder de vorm van sociaal banditisme waarbij alles wat de banken ons afhandig maken terug wordt gestolen om zich te bevrijden van de loonslavernij lijkt ons onder geen enkel voorwendsel verwerpelijk, wel integendeel. Het feit dat sommige mensen het kotsbeu worden om systematisch vertrappeld en uitgezogen te worden door de legale maffia bevestigt dat “we geen koopwaar in handen van de politici en de bankiers” zijn en dat de menselijke conditie zich gelukkig verzet tegen het klakkeloos aanvaarden van de dictatuur van het kapitaal over onze levens.

De politionele en mediatieke klopjacht rond deze overvallen in Duitsland mag ons niet het perspectief doen kwijtraken noch ons van vijand doen vergissen. Het werkelijke publieke gevaar is de macht die vertegenwoordigd wordt door criminelen als Wolfgang Schäuble en Angela Merkel, de macht die niet gewoon maar enkele kluizen heeft leeggeroofd, maar de sociale rijkdom van hele volkeren en gebieden. Het is de macht van de transnationale elites die miljoenen mensen in de ellende geduwd hebben om besparingsmaatregelen op te leggen die hun neoliberaal en imperialistisch project dienen. De aanhouding van onze kameradin is dan ook gewoon een extra reden om deze elites en het systeem dat ze vertegenwoordigen te bestrijden, een systeem dat fanatiek gedreven wordt door accumulatie van geld in de handen van enkelen ten koste van het lijden, de ontbering en de uitbuiting van anderen. De politievervolging noch de massieve propaganda van het regime kunnen verbergen wat reeds evident is voor iedereen: zoals de dichter zei, wat voor een misdaad is het bestelen van een bank in vergelijking met er één op te richten?

Onmiddellijke vrijheid voor de kameradin opgesloten in Madrid!
Laten we de uitlevering verhinderen.
Solidariteit met het bezette sociaal centrum Blokes Fantasma en alle mensen in strijd die vervolgd worden!
Zolang er ellende bestaat zal er revolte zijn!

Kameradinnen en kameraden van de opgesloten anarchiste – 15 april 2016

Bron: indymedia [vertaald uit het Spaans]

Op 4 november 2015 zijn zes kameraden van “Straight Edge Madrid” (SxE Madrid) gearresteerd bij huiszoekingen. Ze werden beschuldigd door het Spaanse “Audiencia Nacional”, dat gaat over beschuldigingen van terrorisme. Hun enige misdaad zijn hun idealen : anarchistisch, veganistisch en tegen alle drugs. Ze worden geviseerd door hun werk als organisators van hardcorepunk concerten waar ze een gezonde, drugvrije levensstijl voor jongeren promoten.

De rechten van arrestanten werden niet gerespecteerd tijdens de arrestatie. Na de repressieve politie-operatie, zijn vier van hen op borg vrijgelaten (3.000 tot 10.000 euro elk), twee anderen worden vastgehouden tot hun rechtzaak. Een van hen is Nahuel (Juan Manuel Bustamante Vergara), die nog steeds een gijzelaar van de staat is in het speciale detentie systeem “FIES 3”. Dit systeem is speciaal opgezet voor gevangenen die als “gevaarlijk of weerspannig” worden beschouwd. Hij heeft er ondertussen al dertig dagen in isolatie opzitten, is al overgeplaatst naar andere gevangenissen zonder daarvan 24u op voorhand over ingelicht te worden (wat verplicht is) en zijn communicatie naar de buitenwereld toe is beperkt en wordt gecontroleerd. Zijn recht op veganistisch eten in de gevangenis is ook 16 weken lang geweigerd. Dit allen met als doel om Nahuel nog verder af te sluiten van de buitenwereld en niet te laten wennen aan het gevangenisregime. Gedurende deze gebeurtenissen was het onderzoek onder een “gag order”, een bevel van een rechter dat een zaak niet mag bediscussieerd worden, waardoor de advocaten en de beschuldigden niet wisten waarvan ze beschuldigd werden, waardoor hun recht op een degelijke verdediging werd afgenomen. Op hetzelfde moment had de Spaanse staatsmedia toegang tot alle informatie waar de beschuldigden en hun advocaten geen toegang toe hadden. De operatie tegen sXe Madrid is de laatste in een reeks van aanvallen op jongeren die geëngageerd zijn in de strijd voor sociale verandering in Spanje. Recentelijk zijn er raids geweest op gekraakte sociale centra en tientallen arrestaties verricht binnen de operaties “Pandora” en “Pinata”. Er is een duidelijke ideologische vervolging tegen zij die er een andere, radicale mening op nahouden, en wij zijn er zeker van dat de beschuldigden onschuldig zijn. Omwille van al deze redenen eisen we de vrijheid van Nahuel en de vrijspraak van alle beschuldigden!

Nahuel heeft vanuit zijn cel een brief gestuurd naar WOLF DOWN, een veganistische, straight edge en anarchistische hardcoregroep :

Ik ben hier misschien alleen, maar bedankt aan al mijn broeders en zusters van heel de wereld. Ik voel de warmte en vrede die jullie zenden; ik hou echt van alle brieven die jullie me sturen. Ik voel jullie vriendschap. Jullie zijn vlakbij me.

Ik dank jullie allemaal, maar ik wou de volgende mensen nog extra bedanken: Valentino van xCenerex, de mensen in To Ashes, Wolf Down, Joel en zijn vriendin, xIronx, de mensen van Berlin SXE en al de dierenbevrijdingscollectieven die me van over heel de wereld steunen.

Het is enorm moeilijk om in de gevangenis veganist en drugsvrij te zijn. Drugs zijn hier op dagdagelijkse basis enorm aanwezig, en niet enkel illegale drugs. Dokters schrijven pillen voor die je in een zombie veranderen, en als je je verzet, dienen ze je (met geweld) Lexatin toe;  die rommel veegt je totaal van de kaart, als een levende dode. De laatste tijd schreef ik over de problemen van veganist zijn in de gevangenis, maar drugshandel is hier ook een serieus probleem. Gedetineerden zijn bijna elke dag high of onder invloed, drugs worden zonder problemen binnengesmokkeld, geconsumeerd en gemakkelijk verkocht. Ik zit in een blok (module 3) dat zogezegd speciaal ontworpen is om mensen met verslavingsproblemen in te houden, maar het werkt niet. Soms, als ik de badkamer binnenkom, kan ik de heroïne ruiken branden, en ik moet echt oppassen voor pijpjes en naalden op de vloer. Soms zie je gevangenen tegen zichzelf praten en lachen, of tegen iets schreeuwen, of soms raken ze compleet verlamd voor minuten. Braaksel op de vloer en mensen met ademhalingsproblemen zie je normaal gezien op woensdagen, de dag dat we geld ontvangen van onze families.

Ik kan het hen niet kwalijk nemen. Ik denk dat dit hun eigen manier is om te ontsnappen aan deze strontrealiteit. Elke dag is hetzelfde als de vorige. We staan op op hetzelfde uur, eten, lopen rond, lezen en slapen. En dan alles opnieuw. Sommigen van hen verloren hun families, hun vrouwen, of de mensen buiten geven niet meer om hen. Dagelijks afzien en in een drukke omgeving wonen met meer dan 100 mensen is fucking hard. En dit is een blok dat mensen met verslavingsproblemen “helpt”. Ik wil me niet inbeelden hoe de situatie in andere blokken is.

Daarnaast zijn er de legale drugs. De drugs van de staat, van de goeien, die verdomde pillen die je in een zombie veranderen, wandelend zonder doel. En de speciale pillen voor de rebellen. Nu hebben we een pil voor elk probleem, een speciaal medicijn dat ziektes kan genezen, echt of niet. En een rebel zijn of je koppig gedragen is even serieus als een erge ziekte hier; als je rebels bent, ben je ziek, en de goede gevangenisdoktoren hebben speciale drugs voor u. Arm zijn moet ook een ziekte zijn, want de dokters hebben hier ook pillen voor hen die stelen. Vechten voor dat waarin je gelooft? Wel, er is een kuur voor dat wat ze vrijheid noemen, maar ik denk dat het gemakkelijker is om je gewoon op te sluiten in de maximaal beveiligde afdeling (FIES).

De gevangenen zijn zich bewust van het drugsprobleem. Ik bedoel, ze hebben niet allemaal een drugsverslaving, sommigen van hen drinken zelfs geen alcohol. Voor mij persoonlijk is de rook ook een groot probleem. Man, elke ruimte waar ik ga is er wel iemand aan het roken. Maar in dit blok waar ze drugsmisbruik behandelen, wordt roken niet als een probleem gezien. Een medewerker zei tegen me “roken verbieden, dat zou radicaal zijn”. Maar dan zijn er alle gevangenen met longkanker, en niemand lijkt de connectie te leggen.
Als ik hier zeg dat ik drugsvrij ben, kijken mensen me aan alsof ik gek ben. Maar wanneer ik zeg dat ik veganist ben (of “radicale vegetariër”, zoals ze me noemen), kijken ze me aan alsof ik buitenaards ben. Een andere gevangene zei tegen me: “Als je niet drinkt, rookt, drugs pakt of vlees eet… Waarom zit je eigenlijk hier?”

Ze begrijpen veganisme niet, slechts twee van hen hebben vegetarisme geprobeerd. Maar soms bewonderen ze mijn drugsvrije levenswijze wel. Sommigen van hen dachten zelfs dat ik een of andere rare religie aanhing toen ik hen vertelde dat ik geen koffie drink.
Ik ben wel blij dat, na met enkele gevangenen te praten over het feit dat ik geen drugs neem, drie van hen gestopt zijn met roken in mijn bijzijn. Voor mij is dat iets wonderlijks dat toont dat ze goeie mensen zijn.

90% van de gevangenen zijn hier voor twee redenen; arm zijn en uiteraard drugs. Voor het verkopen, smokkelen of verstoppen van drugs, of voor één of andere misdaad begaan onder de invloed van drugs. Ja, dat is fucked up, maar den bak is niet de oplossing. Dat zal het nooit zijn. Sommigen van hen zijn zelfs junkies geworden nadat ze hier binnenkwamen.
Deze plek is als een monster dat mensen verslindt. Een monster dat gecreëerd is voor en door dit systeem. Op een dag zal den bak iets uit het verleden zijn. Die dag zal komen.
Maar voorlopig is verzet de enige manier om deze dag dichter te laten komen.
Niemand geloofde dat het Romeinse Rijk zou vallen.

Gomorrah’s Season Ends! – Earth Crisis.
“From the core of my being comes this promise to myself that I won’t break my honor before all. A one way mission through life. I won’t change my course. There’s far too much to experience and accomplish to waste a precious second drunk or hazed. An effective revolutionary thought the clarity of mind that I’ve attained. I see it all for WHAT IT IS as Gomorrah’s season ends in the grave…In this self is all I need with this oath that keeps me FREE. To this I am forever true. I am Straight Edge. I AM STRAIGHT EDGE!”

Er zijn meer dan twee maanden gepasseerd sinds ik in de gevangenis zit. Ik werd gearresteerd samen met andere vrienden omdat ik deel uitmaakte van Straight Edge Madrid. De regering beschouwt ons als een terroristische organisatie. De reden daarvoor? Deelnemen aan een betoging tegen de overheid hier in Spanje. Omdat we deel uitmaakten van de groep mensen die mensen die hun huis hadden verloren niet aan hun lot overlieten. Ik maakte, net als mijn vrienden, deel uit van de anti-uitzettingsbeweging, en ook van de dierenbevrijdingsbeweging.

Ze noemen ons terroristen. Ze noemen mij een terrorist. Maar we waren gewoon een groep vrienden die een drugsvrije ruimte wouden in de anarchistische en antifascistische hardcore punk scene in Madrid. We wilden tonen dat Straight Edge zijn veel meer is dan dure schoenen, moshen en stagedives. Het betekent een verandering teweeg brengen. Ik gebruik mijn soberheid om anderen te helpen die hun verslavingen willen bevechten. Ik gebruikte het om onrechtvaardigheid en onderdrukking te bevechten, om naar dieren- en mensenbevrijding te streven. Dat is mijn misdaad, een dissident zijn.

Ik ben een FIES-3 gevangene. Een maximum-beveiligingsgevangene, als terrorist beschouwd. Ik kan slechts twee brieven per week versturen, al mijn communicatie wordt afgeluisterd en ik word constant in de gaten gehouden. Ik wil niet graag praten over mijn triestheid en mijn pijn, maar als je wil weten wat FIES is, kan je het boek “Huye, hombre, huye” van Xosé Tarrio lezen, een andere FIES gevangene. Ik denk dat het in het Nederlands iets zou moeten zijn van “Vlucht, mens, vlucht”. Ik voel me gebroken, maar ik heb de steun van mijn vrienden, mijn geliefden, mijn moeder. Ze zei tegen me: “Als je valt, is het ok. Ik ben hier om je recht te helpen staan.” Dus is verzet het enige waarin ik nu denk.

Hier vegan zijn is ongelofelijk moeilijk, maar niet onmogelijk. Nu goed, het leven voor dieren in boerderijen, dierentuinen en laboratoria is zoveel harder dan dit. Zelfs als ik enkel brood en pasta kan eten, zal ik geen dierenmishandeling steunen. Ik ben ook blij dat ik straight edge ben en geen deel uitmaak van deze wereld van drugs. Ik zal mijn edge niet breken.

Ik zit in de gevangenis. Dat is iets dat ik moet kunnen voor ogen zien. Ik ben niet vrij, dat is een feit, maar er zijn nog steeds veel dieren die je kan bevrijden die om hulp roepen, die ons roepen om hen te bevrijden. Er zijn veel mensen die geen plaats hebben om te slapen of iets om te eten, en wij kunnen hen helpen. Er zijn er velen die alles verloren hebben en nu hun eigen leven riskeren voor een kans om opnieuw te beginnen. Mijn situatie is niets in vergelijking met anderen die heel hun leven afzien.

Ik schrijf dit niet om steun te verkrijgen, maar omdat ik wil dat mijn stem gehoord (of gelezen) wordt buiten deze muren. Ik wil niet dat je mij steunt. Ik wil dat je de dierenbevrijdingsbeweging steunt, en de Earth liberation beweging. Elke actie is een stap vooruit richting een betere wereld. Aan al jullie vegans, straight edge, punk, hardcore kids, ik ben hier omdat ik in deze wereld slechts twee opties had: gehoorzamen of vechten, en ik heb voor het laatste gekozen. De moeilijkste van de twee. Ik ben ver verwijderd van mijn familie en geliefden, maar ik hoop dat deze brief me dicht bij jullie allemaal brengt.
Ik weet dat wat ik je vertel misschien geschift overkomt, maar het is niet onmogelijk. Als we verenigd zijn, kunnen we het allemaal werkelijkheid maken. Voor alle mensen die tegen onrechtvaardigheid vechten om ons de droom van een betere wereld te brengen. Voor al degenen die nog steeds over heel de wereld vechten om dit allemaal waar te maken. Alleen door safe spaces voor iedereen en webben van solidariteit met andere kameraden te creëren, zullen we dit doen uitkomen.

Ik ben arm, migrant (Peruviaans), een ‘spic’ voor de flikken. Ik ben Vegan Straight Edge. Deze wereld is zo fucked up, maar ik geloof nog steeds dat we de kracht hebben om dit te veranderen. Doe mij een plezier, laat deze nieuwe wereld het daglicht zien.

——————————————————————————–

Als je Nahuel wilt steunen, schrijf hem een brief of een kaartje naar het volgende adres:

Manuel “Nahuel” Bustamante Vergara
Centro Penitenciario Madrid IV
Navalcarnero CTRA N-V Km 27,7
280600 Navalcarnero, Madrid.

——————————————————————————–

Bron: Anarchist Black Cross Gent