Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας αναλώθηκε στο αν έπρεπε ή όχι να ασκηθεί βία επάνω στον κυνηγό. Τα ίδια τα άτομα αρνούνται ότι τον χτύπησαν. Εμάς από την πλευρά μας ως αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση, δεν μας απασχολεί αν υπήρξε ή όχι ξυλοδαρμός. Σε έναν πόλεμο όπου καλείσαι να πάρεις έμπρακτα θέση, κάθε βλάβη, ηθική, σωματική ή ψυχική που μπορεί να προκαλέσεις προς έναν δολοφόνο ελεύθερων ατόμων προκειμένου να πετύχεις το προσωρινό ή και μόνιμο σταμάτημα της δράσης του, είναι αποδεκτή. Για την ακρίβεια, είναι απαραίτητη. Όπως ακριβώς θα ήταν απαραίτητη και για την “κοινή γνώμη” στην περίπτωση που ο δολοφόνος-κυνηγός κυνηγούσε σκύλους αντί για άλλα είδη ζώων. Ο σκοπός του, είτε είναι για χόμπι, είτε για τροφή, είτε για οτιδήποτε άλλο, δεν μας απασχολεί και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να αποτελεί κριτήριο για την θέση που θα πάρουμε απέναντί του, άλλωστε σε κανένα από τα σενάρια δεν υφίσταται κάποια πραγματική ανάγκη.
Η χολή που έβγαλε στο μεταξύ όλος αυτός ο κοινωνικός συρφετός αποτελούμενος από κυνηγετικούς συλλόγους, χασάπηδες, ψαράδες, σεξιστές, μέχρι και από “ψύχραιμους επαναστάτες” δεν μας εκπλήσσει. Η προβληματική συλλογική ηθική και κουλτούρα δεν είναι τίποτα παραπάνω παρά έκφραση την πραγματικότητας του πολιτισμού που έχει δομήσει η κυριαρχία. Η λογική της επιβολής, όσο απεχθής και αν είναι σε αρκετό κόσμο, αποτελεί στοιχείο στο οποίο ο εξημερωμένος άνθρωπος έχει μυηθεί. Ακόμα και ανάμεσα στο μικρό αυτό κομμάτι της ανθρώπινης κοινωνίας που αποστρέφεται την εξουσία ανθρώπου από άνθρωπο, δύσκολα θα βρεις άτομα που να μην τα ξενίσει η εναντίωση στην εξουσία που υφίστανται άτομα που δεν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος. Μέχρι και την μεγάλη ηλικία του κυνηγού χρησιμοποίησαν κάποια άτομα ως επιχείρημα για να αποφύγουν να αμφισβητήσουν την βάναυση για τα μη ανθρώπινα ζώα κανονικότητα, λες και ο σκοπός της πράξης δεν ήταν η αποτροπή από δολοφονίες, αλλά η επίδειξη δύναμης. Ακόμα όμως και αυτές οι λογικές όπου κρίνεται μία πράξη με όρους επίδειξης δύναμης, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μέρος της εξουσιαστικής κοινωνίας που έχουμε όλα μας μεγαλώσει. Αυτή την εξουσιαστική κοινωνία όμως εμείς επιλέγουμε συνειδητά να την πολεμήσουμε.
Σε αυτό το κείμενο δεν θα θέλαμε να αναλύσουμε την επιχειρηματολογία μας για την έννοια του σπισισμού και την αυτονόητη για τα προτάγματα μιας αναρχικής ομάδας ένταξη του αντισπισισμού μέσα στα χαρακτηριστικά της. Δε θα θέλαμε, άρα και να τεκμηριώσουμε εδώ για ποιο λόγο προτάσσουμε την επίθεση σε κάθε κυνηγό ζώων, σε κάθε σφαγέα, σε κάθε αυγο-γαλακτο-κρεατοβιομηχανία, σε κάθε βιομηχανία γούνας, δέρματος ή άλλων ζωικών “προϊόντων”, σε κάθε ιδιοκτήτη pet shop κοκ. Αφήνουμε τον λόγο και την προτεραιότητα στα δύο άτομα που έδρασαν με πράξεις. Στο κείμενό τους μπορεί να βρει ο καθένας και η καθεμία την ανάλυση που χρειάζεται για να κατανοήσει την λογική πίσω από τέτοια προτάγματα.
Σε αυτό το κείμενο, ως Παράσιτα, σκοπός μας είναι να εκφράσουμε την στήριξη και την αλληλεγγύη μας απέναντι σε κάθε τέτοιο/α/ο “δράστη” μέχρι τέτοιοι/ες/α “δράστες” να γίνουμε πολλοί/ες/α και να σταματήσουν να υπάρχουν εκεί έξω καταπιεστές κάθε είδους. Δεν μας ενδιαφέρει η ταμπέλα που θα βάλει το κάθε αγωνιζόμενο άτομο στο εαυτό του. Δεν μας ενδιαφέρει αν υπογράφει ως αναρχικό. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ομοιομορφίας ανάμεσα στον κόσμο του αγώνα. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως δεχόμαστε ως συντρόφια μας και στηρίζουμε άκριτα το οποιοδήποτε άτομο. Το κριτήριο μας είναι ο λόγος και οι πράξεις και ένας λόγος που είναι σαφώς προσανατολισμένος στην σύνδεση των διάφορων μορφών καταπίεσης είναι σίγουρα ένας λόγος που υποστηρίζουμε.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΔΥΟ ΔΙΩΚΟΜΕΝΑ ΑΤΟΜΑ
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
Αναρχική συλλογικότητα για την Ολική Απελευθέρωση
ΠΑΡΑΣΙΤΑ
parasita.espivblogs.net
——————————————————–
Παρακάτω παραθέτουμε αυτούσιο ολόκληρο το κείμενο αυτών των ατόμων:”
(σ.τ.ε. μπορείτε να διαβάσετε το κείμενο πατώντας εδώ)