“Παρεμβαση σε κυνηγετικους συλλογους

Την Δευτερα 1η Φεβρουαριου πραγματοποιησαμε παρεμβαση με σπρει, στενσιλ και τρικακια στον 2ο Κυνηγετικο συλλογο Αθηνων στην Κυψελη και στον 2ο Κυνηγετικο συλλογο Καλλιθεας ως ενδειξη αλληλεγγυης σε Δ. και Θ. που διωκονται για την αντικυνηγετικη τους δραση στην Ευβοια.

Για καθε κυνηγο, σφαγεα και ψαρα υπαρχει ενα μαχαιρι χωμενο στα πλευρα

Κανενα μονο του στα χερια του κρατους

Αναρχικοι-αναρχικες”

“Ανάληψη ευθύνης για εκρηκτικό μηχανισμό στην Καισαριανή

Στις 28/12, ξημερώματα, κινηθήκαμε σιωπηλά και τοποθετήσαμε έναν εκρηκτικό μηχανισμό στον 3ο κυνηγετικό σύλλογο Καισιαριανής (εντευκτήριο), υπό το άγρυπνο βλέμμα των μπάτσων. Πρόκειται για αναγνωρισμένο σωματείο που συνεργάζεται με το υπουργείο περιβάλλοντος, ενέργειας και κλιματικής αλλάγης.

Κάθε νύχτα που περνά είναι μια ακόμα ευκαιρία να σπάσουμε τις απαγορεύεσεις και να ξεχυθούμε στους δρόμους για να ταράξουμε τα στάσιμα νερά αυτής της δυστοπικής πόλης που ούτε τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια, ούτε τα λαμπερά στολίδια, μπορούν να καλύψουν τη μιζέρια και τη δυστυχία. Από τη μια είμαστε όλοι κλεισμένοι στα σπίτια μας για το “κοινό καλό” ενώ από την άλλη οι κυνηγοί, ανενόχλητοι, μπορούν να εξολοθρέυουν ότι κινείται.

Παρά τις απαγορεύσεις και τα νέα μέτρα, με πρόφαση τον κορονοιό, που προσπαθούν να μας αποτρέψουν από την άμεση δράση εμείς αποδεικνύουμε πως η θέληση για περισσότερες πράξεις, από λόγια, μπορούν να γίνουν στο εδώ και το τώρα. Με το συγκεκριμένο μηχανισμό καταφέραμε να κατεβάσουμε όλη την τζαμαρία της πρόσοψης, να ανατινάξουμε την πόρτα και να κάψουμε το εσωτερικό του χώρου.

Ο στόχος μας είναι, πέρα για πέρα, ξεκάθαρος ώστε να εκφράσουμε το μένος μας για τους πατροπαράδοτους σφάχτες της άγριας φύσης. Για εμάς κυνηγετικοί σύλλογοι, αμάξια, παρατηρητήρια, και γιατί όχι και οι ίδιοι οι κυνηγοί, είναι ένας ακόμα λόγος για δράση.

Τα ζώα και η φύση ήταν και θα είναι πάντα τα θύματα της ανθρώπινης αλαζονίας και του σάπιου πολιτισμού που είναι χτισμένος πάνω σε γερές βάσεις εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης. Ο άνθρωπος καυχιέται για την εξέληξη του είδους του, με τις επιστήμες και τις τεχνολογίες, αλλά την ίδια στιγμή επιλέγει τους πιο απάνθρωπους και απαρχαιωμένους τρόπους να διασκεδάσει με το να σκοτώνει, για χόμπυ, ότι ζωντανό και όμορφο υπάρχει στη φύση. Η φύση προσπαθεί με τους δικούς τις ρυθμούς να φέρει σε ισορροπία το έκτρωμα που έχει αφήσει πίσω της η ανθρωπότητα. Ο άνθρωπος, από την άλλη, εκμεταλλεύεται με ταχύτατους ρυθμούς τη φύση με σκοπό την πλήρη καταστροφή της. Σύμφωνα μάλιστα με την Ορνιθολογική εταιρία θανατώνονται ετησίως πάνω από 600.000 ζώα διαφόρων ειδών. Είναι τουλάχιστον ανήθικο, αν θέλετε να μιλήσουμε για ηθική, το να αποδεκατίζεις ολόκληρο οικοσύστημα για ένα καπρίτσιο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, πολλά άγρια ζώα πεθαίνουν αργά και βασανιστικά από μολυβδίαση από τα σκάγια των κυνηγών.

Ο άνθρωπος, από την αρχή της ιστορίας του, δεν είχε το προνόμιο της άμεσης πρόσβασης σε τροφή. Ξεκίνησε ως καρποφάγο ζώο και στη συνέχεια έφτιαξε εργαλεία, με σκοπό το κυνήγι, καθώς δεν είχε την ικανότητα να σκοτώσει το θήραμα του και να καλύψει την ανάγκη του για τροφή. Ενώ έχουν περάσει τόσα χρόνια και ο άνθρωπος πλέον δεν χρειάζεται να κυνηγήσει, έξω στη φύση, για να διεκδικήσει την τροφή του, μιας και υπάρχει σε κάθε γωνία σουπερ μάρκετ με άπειρες επιλογές, συνεχίζει να συμπεριφέρετε σαν “απολίτιστος” άνθρωπος των σπηλαίων για να ικανοποιήσει το εγώ του. Αυτό μάλιστα, γίνεται αντιληπτό, γιατί θήματα των κυνηγών είναι και ζώα τα οποία δεν καταναλώνονται ως τροφή από τους ανθρώπους όπως πχ η αλεπού. Το κυνήγι, λοιπόν, δεν αποτελεί βασική ανάγκη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Πρόκειτε για ένα ανόητο χόμπυ για ματαιόδοξους. Το σύγχρονο κυνήγι είναι ένα ακόμα μέσο κακοποίησης του περιβάλλοντος και μια λογική που μετατρέπει τη φύση και τα ζώα σε προιόντα προς κατανάλωση ανάλογα με τα κέφια του εκάστοτε ανθρώπου.

Ως αντισπισιστές είμαστε κατά κάθε εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων, είτε σε βιομηχανίες και εργοστάσια, είτε σαν μια ακόμα επιλογή για διασκέδαση.

Ένας λόγος ακόμα, που σιχαινόμαστε τους κυνηγούς, είναι γιατί χρησιμοποιούν μη ανθρώπινα ζώα ως εργαλεία για να καταφέρουν το σκοπό τους. Μη ανθρώπινα ζώα τα οποία μόλις γεράσουν, θεωρούνται άχρηστα, για αυτούς, και τα παρατάνε σε βουνά ή απομακρυσμένες περιοχές, αφήνοντας τα να πεθάνουν με τον πιο βάναυσο τρόπο, ή τα κρεμάνε ζωντανά για να τα αποτελειώσουν. Επίσης επιδίδονται σε παράνομες αγοραπωλησίες κυνηγόσκυλων από γέννες και εκτροφεία όπου έχουν σε άθλιες συνσθήκες τα τόσο “πολύτημα” εργαλεία τους. Αν το εργαλείο πάλι δεν βγει “σωστό”, όπως τους υποσχέθηκε ο εκτροφέας, έχει την ίδια κατάληξη με το “παλιό” και “γερασμένο”. Όταν ο κυνηγός σιγουρευτεί ότι το εργαλείο είναι κατάλληλο, μετά από εξαντλητική εκπαίδευση, πετιέται σε ένα κουτί και αναγκάζεται να υπομείνει χιλιόμετρα και ακραίες καιρικές συνθήκες μέχρι τον τελικό προορισμό. Όλη αυτή η διαδικασία και ιδιοσυγκρασία μας φαίνεται αρρωστημένη και αδιανόητη.

Επιστρέφουμε την ελάχιστη βία που δέχεται καθημερινά το οικσύστημα από τους “πολιτισμένους” ανθρώπους και επιτιθόμαστε στις δομές τους.

Για εμάς μόλις άρχισε η κυνηγετική περίοδος και τα θύματα είστε εσείς.

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΣΦΑΙΡΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ

-Αγρίμια- “

“Στις 16/03/2019 διαλύσαμε ολόκληρη την πρόσοψη στον 3ο Κυνηγετικό Σύλλογο Αθηνών στην οδό Εφέσου 19 στην Καισαριανή. Ήταν η ελάχιστη μορφή αντίδρασης στη βία που ασκείται καθημερινά απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα.

Το κυνήγι αποτελεί μία από τις πολλές εξουσιαστικές πρακτικές που αναπαράγονται μέσα στη σπισιστική κουλτούρα της κυριαρχίας. Αυτή η κουλτούρα επικυρώνεται και νομικά από το κράτος και τους θεσμούς του εκφράζοντας και την τιμωρητική του διάθεση απέναντι σε όσους και όσες αντιστέκονται σε αυτό έμπρακτα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το περιστατικό στην Εύβοια κατά το οποίο ένα ζευγάρι έπραξε το αυτονόητο αποτρέποντας τον κυνηγό από το να δολοφονήσει ζώα, με αποτέλεσμα την ποινική τους δίωξη.

Η σχέση ανάμεσα στο κράτος και το σπισισμό αποτυπώθηκε και μέσω της καταψήφισης της προσφάτως προτεινόμενης συνταγματικής κατοχύρωσης της προστασίας των ζώων. Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έπαιξε η επιρροή που άσκησαν οι κυνηγετικοί σύλλογοι στους κρατικούς φορείς. Φυσικά από την μεριά μας δεν έχουμε αυταπάτες. Τη λύση απέναντι στο σπισισμό δε θα μας τη δώσει το κράτος. Θα μας τη δώσουν οι αυτοοργανωμένες μαχητικές δράσεις.

 

ΥΓ: Αναμένουμε με ανυπομονησία περισσότερα χαρμόσυνα νέα του τύπου “Τραγικό τέλος βρήκε κυνηγός” ή “ΣΟΚ! Κυνηγός πυροβόλησε κυνηγό”. Για τους υπόλοιπους, έχει ο μεγαλοδύναμος.

 

Μεγαλοδύναμοι Σφυροφόρες”

” Με αφορμή την έκθεση “ΚΥΝΗΓΕΣΙΑ” 2018 και την επερχόμενη πτωματοφαγική φιέστα του πάσχα, οι κυνηγοί βρίσκουν για άλλη μια φορά πρόσφορο έδαφος να ξεφύγουν από την μίζερη μικροαστική ρουτίνα τους και να δολοφονήσουν μη ανθρώπινα ελεύθερα ζώα.

Οι κατά τα άλλα “φυσιολάτρες” κυνηγοί, χρησιμοποιώντας εργοστασιακό εξοπλισμό, επιδεικνύουν τις ευρύτερες εξουσιαστικές τους τάσεις πάνω και σε μη ανθρώπινα ζώα. Μ’ αυτόν τον τρόπο επεκτείνουν την κυριαρχία τους και εκτός των ορίων της οικογένειάς τους, όπως προστάζουν άλλωστε και οι επιταγές της πατριαρχικής κοινωνίας μέσα στην οποία γαλουχήθηκαν. Δεν είναι τυχαίο ότι η πλειοψηφία των κυνηγών εντάσσεται στο cis αντρικό φύλο. Οι άντρες μέσα από την ιδιότητα του κυνηγού εδραιώνουν ακόμα πιο βαθιά το ρόλο τους στην κοινωνία, αυτοεπιβεβαιώνονται και αναπαράγουν την εξουσία τους.

Το κυνηγετικό lifestyle, ωστόσο, δε σταματάει εδώ. Συνεχίζεται μέσω των social media όπου οι λεβέντες-παλικαράδες κυνηγοί ποζάρουν στο φακό κρατώντας τα δολοφονημένα -και ενίοτε γδαρμένα- μη ανθρώπινα ζώα σαν λάφυρα πολέμου, στην προκειμένη ενός πολέμου μονομερούς και άνισου.

Και αυτό, είτε για “χόμπι” -ένα χόμπι που βρωμάει εξουσία και ζέχνει αίμα- είτε για χάρη της ικανοποίησης των “σαρκοφάγων” ενστίκτων επιβίωσης τους. Το τελευταίο φυσικά σταματά στην πράξη της δολοφονίας, καθώς στις κουζίνες, όπως είναι ευρέως γνωστό, το πεθαμένο ζώο χρειάζεται να καμουφλαριστεί και να μετασχηματιστεί μέσω της μαγειρικής ώστε να παρουσιαστεί ως φαγητό και να πείσει ως τέτοιο. Διαφορετικά, οι “σαρκοφάγοι” κυνόδοντες τους δε θα καταφέρουν να κυριαρχήσουν πάνω στη “φυτοφάγα” φυσιολογία του λεπτού τους εντέρου. Κάπου εδώ μάλλον σταματούν και οι δικαιολογίες, γιατί το ζήτημα δεν είναι καθόλου η φύση και η ανατομία του ανθρώπινου σώματος, αλλά η εξουσιαστική αντίληψη της -κατά τα άλλα “ανώτερης”- ανθρώπινης σκέψης. Μιας σκέψης που στα ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας όσο δεν αποστρέφεται την θέα ή και μόνο την ιδέα ενός δολοφονημένου μη χριστιανικά-δημοφιλούς ζώου, τόσο υποκριτικά μοιράζει τη συμπόνιά της και τη “φιλοζωία” της όταν αντικρύζει ένα βασανισμένο ή σκοτωμένο σκυλί ή γατί και άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο φρίττει στην εικόνα ενός σκοτωμένου ανθρώπου.

Από την πλευρά μας, στεκόμαστε εχθρικά απέναντι σε τέτοιες -το λιγότερο- εξουσιαστικές λογικές και πρακτικές και ως εκ τούτου προβήκαμε στις 29/03 σε μία ελάχιστη παρέμβαση στα γραφεία του Κυνηγετικού Συλλόγου Αμαρουσίου πειράζοντας κλειδαριές, προκαλώντας φθορές στην πόρτα και βάφοντας τον τοίχο, και δίνουμε τον λόγο μας πως αυτό δεν ήταν ούτε η αρχή.

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ:

ΤΟ “ΧΟΜΠΙ” ΣΑΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΕΞΟΥΣΙΑ
Η “ΑΝΑΓΚΗ” ΣΑΣ ΘΡΑΣΥΔΕΙΛΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ
Η “ΦΙΛΟΖΩΙΑ” ΣΑΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
ΚΑΙ Ο ΣΠΙΣΙΣΜΟΣ ΣΑΣ ΑΗΔΙΑ

ΥΓ: Αφού ζητάτε περιπέτεια θα την έχετε. Το κυνήγι ξεκίνησε.”

“Ιχνηλατώντας την έννοια του πολιτισμού, τόσο ιστορικά όσο και εννοιολογικά, βρίσκουμε πάντοτε τον άνθρωπο σαν δημιουργό, αλλά και εμπνευστή της. Εννοιολογικά, ο πολιτισμός προκύπτει και συνδέεται με τις έννοιες του πολίτη, της πόλης και της πολιτικής. Οι έννοιες αυτές αποτελούν την πρακτική έκφραση του πολιτισμού στα πλαίσια των κοινωνιών. Ο σκοπός της δημιουργίας, λοιπόν, του πολιτισμού, είτε συνειδητά είτε όχι, είναι η συνεχής ανάπτυξη της κοινωνίας, με τρόπο που όλα να γίνονται πιο εύκολα αντιμετωπίσιμα
και ελεγξιμα στο ευρύτερο περιβάλλον της. Με βάση την ανάγκη του ανθρώπου για συνεκτικότητα και εξάλειψη της διαφορετικότητας, τον βλέπουμε να δημιουργεί συμπλέγματα κανόνων συμπεριφοράς, σκέψης, αλλά και βίωσης των συναισθημάτων, δομώντας αρχικά μία πρωτόλεια μορφή κανονικότητας και παραφύσης. Παράλληλα, για να επιτύχει την πολυπόθητη ανάπτυξή του στον κόσμο, χρησιμοποιεί ως μέσα την επιβολή στη φύση και στα μη ανθρώπινα όντα. Επιβεβαιώνοντας έτσι τη δύναμή του να ελέγχει το περιβάλλον του, αντλεί όλο και περισσότερη ισχύ μέσα από αυτή την άσκηση της εξουσίας του. Σε αυτό το σημείο, γεννάται ο ανθρωποκεντρισμός, ενώ με τη μόνιμη εγκατάσταση του ανθρώπου και την οργώναση του σε κοινωνίες, την ανάπτυξη και την ενταντικοποίηση της κτηνοτροφίας και της γεωργίας, η ανθρώπινη επιβολή πάνω στη γη και στα ζώα θεσμοθετείται.

Και κάπως έτσι, φτάνουμε στο σύγχρονο καπιταλιστικό σύστημα, όπου η θεσμοθετημένη μορφή του ανθρωποκεντρισμού και του πολιτσμού εκφράζεται με πάμπολλα παραδείγματα, σε πολυάριθμες καταστάσεις και συνθήκες. Από τις εξορύξεις, που καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα της εκάστοτε περιοχής ( Σκουριές,Αμαζόνιος κ.λ.π) μέχρι της βιομηχανίες τροφίμων και ένδυσης όπου τα μη ανθρώπινα όντα αποτελούν στα χέρια τους υλικά παραγωγής-κατανάλωσης. Απο τη χρησιμοποίηση τους για θέαμα και ψυχαγωγία (τσίρκα,ζωολογικοί κήποι, ταυρομαχίες, κυνήγι) μέχρι τις βιομηχανίες φαρμάκων και καλλωπισμού. Η βολική, μάλιστα, απο της συνθήκες εκμετάλλευσης των ζώων, επιτρέπει στην καπιταλιστική μηχανή να συνεχίζει ανενόχλητη τον βασανισμό τους, αντιμετωπίζοντας τη φύση ως ένα σύνολο πόρων προορισμένα για την κατανάλωση τους από τον άνθρωπο και στον εκάστοτε καταναλωτή να διατηρεί τη συνείδησή του σε ανενεργή κατάσταση και να συντελεί στην επέκταση της σήψης του σύγχρονου κόσμου.

Η σπισιστική λογική του ανθρώπου αντανακλάται και στην βαρβαρότητα του κυνηγιού. Η εικόνα του καλού κυνηγού που σώζει
την κοκκινοσκουφίτσα στο ομώνυμο παραμύθι είναι οικεία λίγο πολύ σε ολους χάρη στη προπαγάνδα που δεχόμαστε από μικρά ακόμη παιδιά για την επικυνδινότητα των άγριων ζώων που πρέπει να τα φάμε πριν μας φάνε. Τα πράγματα όμως δεν φαίνονται να είναι έτσι. Το κυνήγι ως επάγγελμα λογαριάζει τα ζώα ως πηγή πλούτου, που από το κρέας τους που πωλείται ακριβά για να κοσμήσει πλουσιοπάροχα τα κατά τ’ άλλα γεμάτα “αγάπη”οικογενειακά τραπέζια μέχρι το ξέσκισμα του δέρματός τους για να φτιαχτούν τσάντες ,πορτοφόλια αλλά και γούνες που αποτελούν ιστορικά σύμβολο πλούτου για τις κυρίες που αρέσκονται στο να στολίζουν το λαιμό τους με τομάρια.Ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα που φανερώνει την ανθρώπινη αισχροκέρδεια μέσω της επιβολής στα άλλα είδη είναι η καταδυνάστευση φαλαινών για το λάδι τους ή η εκμετάλλευση του ελεφαντόδοντου.Όσοι πάλι ασχολούνται με αυτό για χόμπυ θεωρούν οτι τους προσφέρει διασκέδαση μιας και το αντιλαμβάνονται σαν αυτό της σκοποβολής, όπου τα φυσίγγια αντί να καρφώνονται σε σταθερούς άψυχους στόχους, διαπερνούν κινούμενους ζωντανούς, κάνοντας έτσι το “παιχνίδι” πιο συναρπαστικό.Ταυτόχρονα, σε μια κοινωνία όπου τα πάντα αποκτούν αξία ανάλογα με το φαίνεσθαι και ο εντυπωσιασμός αποτελεί στόχο δεν θα μπορούσε να μην τροφοδοτείται ο ανταγωνισμός μεταξύ των κυνηγών για την άντληση περισσότερου κύρους μέσα στη κοινότητά τους, αναλόγως με τον αριθμό, τη σπανιότητα, ή το μέγεθος των ζώων. Η ανάγκη για απόκτηση σεβασμού φανερώνεται και στα τρόπαια που λειτουργούν ως διαπιστευτήρια της δύναμης τους, όπως τα βαλσαμωμένα ζώα που διακοσμούν τα σαλόνια τους ή selfies πλάι σε στιβαγμένα πτώματα ζώων.Όσον αφορά όσους ισχωρίζονται οτι η πρακτική αυτή αποτελεί λύση στο πρόβλημα της επιβίωσης, θα πρέπει να ξέρουν οτι το κυνήγι αποτελεί πολύ ακριβό “άθλημα” που περιλαμβάνει λουσάτα αμάξια, πανάκριβο εξοπλισμό ενώ το παζλ της δίψας του ανθρώπου για απόλυτη κυριαρχία συμπληρώνεται με τη χρησιμοποίηση κατόπιν καταβολής υψηλού χρηματικού αντίτιμου ειδικά εκπαιδευμένων σκυλιών ώστε να εκπληρώνουν απόλυτα τις άπληστες ορέξεις των “αφεντικών” τους.

Ξημερώματα του Σαββάτου 11/11 πραγματοποιήσαμε καταδρομική επίθεση στον κυνηγετικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, σπάζοντας τις τζαμαρίες και βανδαλίζοντας με μπογιές την κεντρική πόρτα και την πινακίδα.

Γνωρίζουμε πως η διατύπωση της ιστορικής ανάδειξης του σύγχρονου πολιτισμού και της κοινωνικής εξέλιξης της ανθρωπότητας δεν μπορεί να αποτυπωσει τις επιλογές μας για συλλογικοποίηση των αρνήσεων μας ενάντια στο εξουσιαστικό κοινωνικό σύμπλεγμα.Κι αυτο γιατί καμία ακαδημαϊκού χαρακτήρα διατύπωση δε μπορεί να αποτυπώσει το βίωμα της γενικευμένης καταπίεσης, δε μπορεί να καταδείξει στον πιο ουσιαστικό του βαθμό τον χαρακτήρα του εξουσιαστικού πολιτισμού : το ότι αποτελεί έναν δολοφόνο σε μαζική κλίμακα. Η καταπίεση όμως, γεννά την πηγαία αντιπαράθεση μαζί της και η εξουσιαστική κοινωνία γεννά και του αρνητές της. Ο αναρχικός αγώνας αποτελεί το πέρασμα από την αντιπαράθεση αυτήν με την καταπίεση την οργανωμένη άρνηση του εξουσιαστικού κόσμου στο σύνολό του. Και αυτή η άρνηση πραγματώνεται ως ένα διαρκές σχέδιο καταστροφής και δημιουργίας. Ένα σχέδιο που στοχεύει στην ιδεολογική αποδόμηση των εξουσιαστικών αντιλήψεων, στην υλική ρήξη με τις πτυχές της κοινωνικής μηχανής που τις ενσαρκώνουν και ταυτόχρονα στην διαμόρφωση των συνθηκών που θα οδηγήσουν στην απελευθέρωση ανθρώπου και φύσης, που μέσα από τον καθολικό επαναπροσδιορισμό των αναγκών, θα επιφέρουν αρμονία στο φυσικό κόσμο. Η μέθοδος του μητροπολιτικού αντάρτικου θέτει σε κίνηση αυτό το σχέδιο, σαμποτάρει την ομαλή λειτουργία του διάχητου κοινωνικού εργοστασίου,αναδεικνύει τις, εχθρικές για την ελευθερία, πτυχές του εξουσιαστικου κόσμου στα πλαίσια του επίκεντρου του υπάρχοντος, εκεί που διαδραματίζεται καθημερινά ο κοινωνικός πόλεμος, μέσα στις μητροπόλεις.

Αναγνωρίζουμε πως τα καλέσματα για συντονισμενη δράση αποτελουν μια αφορμή για την οργανωμένη ισχυροπόίηση και αναβάθμιση του αναρχικού αγώνα, για την ένταξη στην κοινωνική επικαιρότητα των αναρχικών προταγμάτων και την ανάδειξη των διάφορων πτυχών της εξουσίας με έμπρακτη στοχοποίηση τους. Στο χέρι μας είναι, όμως, να διαμορφώσουμε μια καθημερινότητα που, μέσα απο καταδρομικές επιθέσεις, σαμποτάζ, εμπρησμούς, απαλλοτριώσεις, δυναμικές ενέργειες, μέσα από την εμπρακτη διατύπωση των αναρχικών προταγμάτων με κάθε μέσο, θα αναβαθμίσει την κοινωνική αντιπαράθεση και θα οξύνει τον απελευθερωτικό πόλεμο.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΙΕΡΡΗΓΜΕΝΑ ΚΛΟΥΒΙΑ, ΚΑΜΜΕΝΑ ΓΟΥΝΑΡΑΔΙΚΑ,

ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΗΣ

Κυνηγοί κυνηγών “