Το περιστατικό αφορά σε διαμάχη με κυνηγό που επιτελούσε εκείνη την ώρα το αγαπημένο του «χόμπι». Στην προσπάθεια μας να τον εμποδίσουμε από το να δολοφονήσει κάποιο ζώο, και αφού μάταια του ζητήσαμε επανειλημμένα να σταματήσει και να αποχωρήσει, επακολούθησε ένταση η οποία είχε σαν αποτέλεσμα, ένα κυνηγετικό όπλο πεταμένο κάπου μέσα στο δάσος, Αφού φύγαμε από το σημείο το συντομότερο δυνατό, προσπαθώντας να απομακρυνθούμε από τον εξοργισμένο κυνηγό, μας σταμάτησαν στη διαδρομή πλήθος από οχήματα της αστυνομίας και μας συνέλαβαν. Στο τμήμα μας γνωστοποιήθηκε ότι κατηγορούμασταν για ληστεία που αποτελεί κακούργημα και για κλοπή κινητού τηλεφώνου που αποτελεί πλημμέλημα. Αν κοιτάξει φυσικά κανείς τον ορισμό της ληστείας σε νομικό πλαίσιο θα καταλάβει πως η κατηγορία αυτή ουδεμία σχέση έχει με την πράξη μας καθώς κανένα σκοπό δεν είχαμε να ιδιοποιηθούμε την καραμπίνα. Ο ίδιος ο κυνηγός, μάλιστα, παραδέχθηκε πως η όλη διαμάχη είχε επίκεντρο την ψυχαγωγική του δραστηριότητα και γενικώς«οικολογικά» κίνητρα. Ταυτόχρονα, το όπλο βρέθηκε αργότερα εκεί που είχε πεταχτεί. Όσον αφορά στην κλοπή, η κατηγορία είναι εξίσου αβάσιμη. Εκτός του ότι το εν λόγω κινητό δε βρέθηκε πάνω μας, είναι εκ των ων ουκ άνευ πως το τελευταίο που θέλαμε εκείνη τη στιγμή ήταν να κλέψουμε το κινητό του κυνηγού.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι σημαντικό ρόλο έχει διαδραματίσει στην υπόθεση τόσο ο τοπικός κυνηγετικός σύλλογος, της Ιστιαίας, όσο και η Δ’ Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος (Δ’ ΚΟΣΕ) που έχουν αναλάβειτα νομικά έξοδα και την εκπροσώπηση της υπόθεσης. Αυτό προφανώς δεν αποτελεί κάποια έκπληξη όπως δεν αποτελεί έκπληξη και το ότι όπως δήλωσε η Δ’ ΚΟΣΕ σε δημοσίευσή της «θα κάνει ότι είναι δυνατόν για την παραδειγματική τιμωρία των δραστών». Το ίδιο ζητάει δημόσια και με το ονοματεπώνυμό του και ο πρόεδρος του Κ.Σ. Ιστιαίας, ο οποίος δημοσίευσε ένα κείμενο γεμάτο ψέματα για την υπόθεση. Επιπλέον, εξίσου χαρακτηριστική είναι και η πρεμούρα του κυνηγετικού τύπου, τόσο του έντυπου όσο και του ψηφιακού, ο οποίος από την πρώτη στιγμή έσπευσε να δώσει έκταση στο ζήτημα, βγάζοντας τον κυνηγό που πόζαρε στον φακό πρώτη μούρη στις φυλλάδες και συγχαίροντάς τον για την «ψύχραιμη» στάση του. Προσπάθησε δε να τον θυματοποιήσει χρησιμοποιώντας ακόμα και την ηλικία του και παρουσιάζοντάς τον ως ένα αξιαγάπητο ηλικιωμένο που ενώ είχε βγει για τη συνηθισμένη του βόλτα, κατά την οποία τυχαίνει να κουβαλάει όπλο και να δολοφονεί, έπεσε το «παράλογο» θύμα δύο βίαιων και αδίστακτων δραστών. Είναι ξεκάθαρο πως, αν είναι να μιλήσουμε για θύματα και θύτες, τα μόνα θύματα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τα ζώα, ενώ αδυνατούμε να καταλάβουμε πως το να αποτρέψεις μια δολοφονία κάνει εμάς «ακραίες» και μετατρέπει το δολοφόνο από θύτη σε θύμα.
Επιπλέον, δε θεωρούμε τυχαίες ούτε τις σαθρές κατηγορίες που προτάθηκαν από την αστυνομία εις βάρος μας ούτε το γεγονός ότι αυτές έγιναν δεκτές από τον εισαγγελέα – κατηγορίες ξεκάθαρα εκδικητικές που καμία σχέση δεν έχουν με το τι συνέβη στην πραγματικότητα. Εξάλλου, η γενικότερη στοργική σχέση ανάμεσα στο κράτος και τους κυνηγούς αν μη τι άλλο δεν είναι κρυφή. Η σχέση αυτή κυνηγών με κράτος, υπουργεία και κομματικούς μηχανισμούς είναι γνωστή και από την φανερή συνεργασία κυνηγετικών συλλόγων με κρατικούς φορείς, με παραδείγματα το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής με το οποίο συνεργάζεται και η Δ’ ΚΟΣΕ, αλλά και η ΣΤ΄ Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης, η Γ’ Κυνηγετική Ομοσπονδία Πελοποννήσου, καθώς και άλλες. Η σχέση αυτή ενίοτε διατυμπανίζεται και με την παρουσία βουλευτών και κομματικών εκπροσώπων στα διάφορα events που οργανώνουν ανά διαστήματα κυνηγετικοί σύλλογοι (κοπή πίτας και άλλα) την οποία φροντίζουν να τη διαδίδουν και με αναμνηστικές φωτογραφίες στις ιστοσελίδες τους. Τέλος, γνωστή είναι και η επιρροή που έχουν οι κυνηγετικοί σύλλογοι στις νομοθεσίες που ψηφίζονται στο κοινοβούλιο σχετικά με το κυνήγι, όπως είναι η ετήσια ρυθμιστική αρχή, με τους κυνηγούς ενίοτε να απειλούν σύσσωμοι με αποχή από τις κάλπες, μιας και οι κυνηγετικοί σύλλογοι αποτελούν μια αξιοσέβαστη ποσοτικά μερίδα ψηφοφόρων. Ενδεικτικό είναι, επίσης, ότι κατά τη διάρκεια των χριστουγέννων ενώ το επιβεβλημένο από το κράτος καθεστώς απαγόρευσης ίσχυε κανονικά για τον υπόλοιπο κόσμο που μπορούσε να βγει από τα σπίτια του μόνο με τους γνωστούς έξι κωδικούς μετακίνησης, στους κυνηγούς επιτράπηκε να βγαίνουν και να εξασκούν το συναρπαστικό τους «χόμπι».
Βέβαια, για να είμαστε δίκαιοι/ες πρέπει να πούμε ότι οι κυνηγοί δε δείχνουν να φέρονται αποτρόπαια μόνο σε -και να υποτιμούν τη ζωή μόνο των- μη ανθρώπινων ζώων, καθώς δεν ξεχνάμε ότι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή στα σύνορα όπου και επιδόθηκαν στο αγαπημένο τους σπορ με θήρα αυτή τη φορά μετανάστες/τριες. Πράγμα που επίσης δε μας εκπλήσσει καθώς η λογική της υποτίμησης μιας ζωής ως κατώτερης και η -μέσω αυτής- δικαιολόγηση της βίας πάνω της δεν περιορίζεται στα μη ανθρώπινα ζώα αλλά αντίθετα εύκολα μεταφέρεται και στους ανθρώπους όπως βλέπουμε να συμβαίνει επανειλημμένα στην ιστορία.
Συνεχίζοντας, πιο συγκεκριμένα για τη δίκη μας, η οποία ορίστηκε δύο χρόνια μετά για τις 28.01.2021 στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων στη Χαλκίδα, αυτό που θέλουμε να καταστεί σαφές ότι στη δίκη αυτή δεδικαζόμαστε πρωτίστως ως άτομα που διέπραξαν τα ψεύδη με τα οποία μας κατηγορούν. Δικαζόμαστε ως άτομα που εναντιώθηκαν στη δολοφονία ζώων και αμφισβήτησαν με αυτό τον τρόπο το δικαίωμα των κυνηγών και των συλλόγων τους να σκοτώνουν. Γι’ αυτό ζητείται και επιδιώκεται η παραδειγματική μας τιμωρία. Χαρακτηριστικές είναι άλλωστε οι δηλώσεις του προέδρου του τοπικού κυνηγετικού συλλόγου που έρχεται μόνος του σε αντιφάσεις αφού από τη μία αφήνει υπονοούμενα ότι σκηνοθετήσαμε όλο το περιστατικό προκειμένου να αποσπάσουμε μία κυνηγετική καραμπίνα για «άλλες χρήσεις» ενώ έπειτα αυτοαναιρείται παραδεχόμενος ότι το περιστατικό στρέφεται ενάντια όχι απλά στον εν λόγω κυνηγό αλλά σε όλη την «κυνηγετική οικογένεια» που βάλλεται από «παράλογα» άτομα.
Ξεκαθαρίζοντας λοιπόν τη θέση μας σε σχέση με το περιστατικό δηλώνουμε ότι αυτό που πράξαμε, δηλαδή η προσπάθειά μας να προστατεύσουμε ένα ζώο από το να δολοφονηθεί ήταν μια ενστικτώδης κίνηση που κατάτη γνώμη μας θα έπρεπε να είναι αυτονόητη για κάθε άνθρωπο. Ωστόσο, δυστυχώς ζούμε σε μία κοινωνία με νόμους που επιτρέπουν τις δολοφονίες ζώων και στον αντίποδα ποινικοποιούν ενέργειες που προσπαθούν να προστατεύσουν ζωές. Όμως το να είναι κάτι νόμιμο δεν το κάνει και δίκαιο ή ηθικό. Όπως αντίστοιχα η νόμιμη δράση των δουλεμπόρων στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι η δουλεία είναι δίκαιη και ηθική.
Κλείνοντας, καλούμε όσα άτομα και ομάδες συμμερίζονται το ζήτημα και το επιθυμούν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στην υπόθεσή μας με όποιον τρόπο οι ίδιες κρίνουν. Ελπίζουμε κάποια μέρα το κυνήγι, αλλά και οι πολλές ακόμα βάναυσες ενέργειες στις οποίες υπόκεινται τα ζώα, να σταματήσουν να είναι κοινωνικά αποδεκτές και οι νόμοι που τις υπερασπίζονται να πεταχτούν στα σκουπίδια. Μέχρι τότε, να σταθούμε όλα μας, ατομικά και συλλογικά ενάντια στο κυνήγι, το σπορ των δολοφόνων.
ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ, ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ Η ΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΗ Η ΑΝΑΛΩΣΙΜΗ.
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΟΜΠΙ, ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.
Δήμητρα κ Θοδωρής, 08/01/2021 “
Αναδημοσίευση από ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης.
]]>
“Παρεμβαση σε κυνηγετικους συλλογους
Την Δευτερα 1η Φεβρουαριου πραγματοποιησαμε παρεμβαση με σπρει, στενσιλ και τρικακια στον 2ο Κυνηγετικο συλλογο Αθηνων στην Κυψελη και στον 2ο Κυνηγετικο συλλογο Καλλιθεας ως ενδειξη αλληλεγγυης σε Δ. και Θ. που διωκονται για την αντικυνηγετικη τους δραση στην Ευβοια.
Για καθε κυνηγο, σφαγεα και ψαρα υπαρχει ενα μαχαιρι χωμενο στα πλευρα
Κανενα μονο του στα χερια του κρατους
Αναρχικοι-αναρχικες”
Αναδημοσίευση από ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης.
]]>
“Ανάρτηση πανό για αλληλεγγύη σε αντι-κυνηγετική δράση
Ζούμε σε μία εποχή που τα άγρια ζώα έχουν σχεδόν εξαφανιστεί. Οι κυνηγοί-ψαράδες διασκεδάζουν με το βασανισμό και τη δολοφονία των εναπομείναντων ζώων, τα οποία αντιμετωπίζονται σπισιστικά ως τρόπαια του εκάστοτε φασίστα, δολοφόνου, μάτσο κυνηγού.
Σήμερα το κυνήγι και το ψάρεμα δεν καλύπτουν βιοποριστικές ανάγκες, όπως συνέβαινε σε παλαιότερες εποχές ή σε άλλους πολιτισμούς, αλλά έχει καθιερωθεί ως χόμπι ή μέσο ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Πρόκειται για μία αισχρή και ανήθικη πράξη, καθώς ο ψαράς-κυνηγός εξαντλεί την εξουσία που του δίνεται, χρησιμοποιώντας άνισα μέσα (ψαροντούφεκο, καραμπίνα, δυναμίτης, δίχτυα, παγίδες, βλήματα διασποράς, κ.α.) ως προς τα ζώα, αφού είναι σχεδόν αδύνατη η διαφυγή τους και καταλήγει συνήθως στη δολοφονία τους. Το κυνήγι και το ψάρεμα δεν αποτελούν μέθοδο διασκέδασης μόνο των αστικών και ανωτέρων τάξεων, αλλά υπάρχει σχεδόν σε όλη την κοινωνική διαστρωμάτωση. Εξάλλου, αυτές οι πράξεις-δολοφονίες συνδέονται άμεσα με την πατριαρχία και το εξουσιαστικό της μοτίβο. Δεν είναι τυχαίο βέβαια το ποσοστό γυναικοκτονιών από άνδρες-κυνηγούς.
Εμείς ως αναρχικά αντισπισιστά queer υποκείμενα στεκόμαστε απέναντι σε κάθε εξουσιαστική πράξη προς και τα μη ανθρώπινα ζώα, όπως και τα ανθρώπινα και της φύσης, είτε αυτή λέγεται ψάρεμα, κυνήγι, είτε βιομηχανία διατροφής-ένδυσης, είτε αιολικά πάρκα, είτε αττικό ζωολογικό πάρκο.
Στην τωρινή συνθήκη, σύμφωνα με κρατική απόφαση και ενώ έχει απαγορευτεί λόγω covid-19 το κυνήγι, δόθηκε παράταση του κυνηγιού του αγριόχοιρου, με σκοπό την αντιμετώπιση της αφρικανικής πανώλης των χοίρων στις περιφέρειες Ροδόπης, Έβρου και Ξάνθης, με δικαίωμα θήρευσης χωρίς περιορισμό. Το κράτος στην πραγματικότητα ως κυρίαρχη μορφή εξουσίας νομιμοποιεί τη δολοφονία ζώων, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα τον κίνδυνο της αφρικανικής πανώλης. Δηλαδή ό,τι ορίζεται από το κράτος ως κίνδυνος για τη δημόσια υγεία πρέπει να εξοντώνεται, σχέδιο που εντάσσεται στο ευρύτερο μοντέλο βιοπολιτικής – βιο-εξουσίας, όπως και στην περίπτωση της κρατικής διαχείρισης του covid-19. Υπάρχει, λοιπόν, ανάγκη να συμπεριλαμβάνουμε στις αναλύσεις μας και τα μη ανθρώπινα ζώα, που σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν την αυτοδιάθεση των σωμάτων τους.
Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα Δ. και Θ., που διώκονται ποινικά για την αντι-κυνηγετική τους δράση, επειδή απέτρεψαν κυνηγό από το να δολοφονήσει κάποιο ζώο. Στα πλαίσια δράσεων αλληλεγγύης για τα παραπάνω αναρτήθηκε πανό στις Φ.Ε.Π.Α.
Αναρχο-queer αντίσπε Στέκι Χελώνα”
Αναδημοσίευση από ιστοσελίδα αντιπληροφόρησης.
]]>
” Μικροφωνική παρέμβαση στο πεδίον του Άρεως [Αντισπισιστική συνέλευση]
Στο πλαίσιο δράσεων αλληλεγγύης στους Δ. και Θ. που διώκονται για την αντικυνηγετική τους δράση και ενόψει της δίκης που έχει οριστεί για τις 28/1, πραγματοποιήσαμε μικροφωνική παρέμβαση στο πεδίον του Άρεως.
Κρεμάστηκε πανό, μοιράστηκαν κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια για την ολική απελευθέρωση και ενάντια στο κυνήγι. Η μικροφωνική πλαισιώθηκε από συντρόφια και δεν υπήρξε ενόχληση από μπάτσους πέραν από δύο μηχανές που πέρασαν από το σημείο.
Μετά την ολοκλήρωση της μικροφωνικής πραγματοποιήθηκε αυθόρμητο πορειάκι με πανό και συνθήματα εντός του πάρκου, το οποίο κατέληξε στην πλατεία Πρωτομαγιάς. Το πανό αναρτήθηκε στη ΦΕΠΑ επί της Ούλωφ Πάλμε.
Στο παρακάτω link ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε : https://athens.indymedia.org/post/1609742/
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΡΑΣΗ
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΟΜΠΙ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΓΗΣ
Αντισπισιστική Συνέλευση
Αναδημοσίευση από site αντιπληροφόρησης.
” Αλληλεγγύη σε Δ.και Θ. που διώκονται για την αντικυνηγετική δράση στην Εύβοια
Με αφορμή την προσεχή εκδίκαση της υπόθεσης των ατόμων που αντιστάθηκαν στη δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων από κυνηγό στην Εύβοια ήδη δύο χρόνια πριν (βλ. https://parasita.espivblogs.net/2019/03/11/gia-ton-afoplismo-kynigoy-stin-eyvoia/), αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε ξανά την αμέριστη αλληλεγγύη μας στα διωκόμενα άτομα, αλλά και να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά ότι σ’ αυτό το ζοφερό κόσμο που κινούμαστε δεν έχουμε άλλη διέξοδο παρά να παλέψουμε εναντίον του με πρόταγμα την ολική απελευθέρωση ανθρώπινων και μη ζώων. Δε θα σταθούμε στα περιστατικά της υπόθεσης αυτής, καθώς σ’ αυτά αναφέρονται αναλυτικά τα ίδια τα διωκόμενα άτομα (βλ. link: https://athens.indymedia.org/post/1609553/). Μας ενδιαφέρει κυρίως να καταδείξουμε την πράξη αντίστασης απέναντι σε ένα κυνηγό, η οποία δεν είναι απλώς δίκαιη, αλλά και επιβεβλημένη.
Παγκοσμίως το κυνήγι αποτελεί μία αποτρόπαια δραστηριότητα, μέσα από την οποία δολοφονούνται καθημερινά αμέτρητα μη ανθρώπινα ζώα. Παρ’ όλα αυτά, τόσο θεσμικά, όσο και, σε μεγάλο βαθμό, κοινωνικά αυτό τείνει να θεωρείται και να ορίζεται ως “άθλημα” και να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιο. Ο λόγος είναι πως κατά τη διεξαγωγή του, όπως σε όλα τα αθλήματα, τα άτομα που τα ασκούν αντλούν ευχαρίστηση απ’ αυτό. Δηλαδή οι κυνηγοί ως επί το πλείστον απολαμβάνουν να σκοτώνουν μη ανθρώπινα πλάσματα και γι’ αυτούς αυτή η πράξη είναι παντελώς νομιμοποιημένη ηθικά. Αυτή ακριβώς η νομιμοποίηση εδράζεται στο σπισιμό, δηλαδή στο σύστημα που επιτρέπει να βλέπουμε τα ζώα ως κατώτερα όντα και ως πόρους που μας ανήκουν, που υπάρχουν για εμάς – για να τα τρώμε, να τα εκμεταλλευόμαστε για παραγωγή οικονομικού κέρδους, για “ψυχαγωγία” στο εμπόριο του θεάματος ή στο πλαίσιο κάποιων “αθλημάτων” και πολλά άλλα. Με βάση το σύστημα αυτό τα μη ανθρώπινα ζώα δεν έχουν ανεξάρτητη αξία, αλλά παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο ως αγαθά που προορίζονται για εμάς ως ανανεώσιμοι πόροι. Έχοντας αυτήν την οπτική για τα ζώα πολλοί καταλήγουν να γίνονται δολοφόνοι αυτών, ενώ αν το κυνήγι μπορεί να θεωρηθεί όντως άθλημα, τότε δε μπορεί παρά να είναι ένα κατεξοχήν άθλημα δολοφόνων.
Πέρα όμως από τη θεσμική επικάλυψη και την κοινωνική νομιμοποίηση του κυνηγιού ως αθλήματος, αυτό υποστηρίζεται επιπλέον και σαν μέσο για την ικανοποίηση των διατροφικών επιθυμιών των ίδιων των κυνηγών, στο πιάτο των οποίων ενίοτε καταλήγουν. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως το κυνήγι αποτελεί έναν “φυσικό” τρόπο εύρεσης τροφής σε αντίθεση με την αγορά πτωμάτων από σούπερ μάρκετ και κρεοπωλεία. Πέρα από το ότι ως επί το πλείστον η διατροφή τους δε βασίζεται αμιγώς στο κυνήγι, ξεχνούν, επίσης, πως τα υπερσύγχρονα όπλα που οι περισσότεροι από αυτούς απροκάλυπτα χρησιμοποιούν προέρχονται από ένα καλοστεκούμενο διεθνές εμπόριο, το οποίο σαφώς στηρίζεται σε ένα τεράστιο εξίσου σύστημα παραγωγής και όλων των απαιτούμενων για την κατασκευή τους μετάλλων. Παρόμοια συνθήκη ισχύει για τον επιπλέον εξοπλισμό που κάποιοι χρησιμοποιούν στο κυνήγι, όπως είναι οι ειδικές κάμερες που ανιχνεύουν την κίνηση των ζώων ακόμα και τη νύχτα και οι συσκευές που μιμούνται ήχους από ζώα με σκοπό την προσέλκυσή τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι ευρέως γνωστό πως οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μπορούν να καλυφθούν πλήρως από μη ζωικά προϊόντα, οπότε είτε με καραμπίνες είτε με τόξα και βέλη ουσιαστικό δίλημμα στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Αυτό που υφίσταται είναι μία προσπάθεια δικαιολόγησης μίας βάναυσης πρακτικής που εφαρμόζεται πάνω στα ζώα για την ευχαρίστηση δίποδων σκουπιδιών με επιχειρήματα που είναι πέρα για πέρα σαθρά.
Ταυτόχρονα, το κυνήγι χρησιμοποιείται και για εμπορικούς σκοπούς μέσα από την πώληση των μη ανθρώπινων ζώων από τους κυνηγούς σε τρίτα άτομα, καθώς και σε δομές καταπίεσης, υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ζώων, όπως είναι οι ζωολογικοί κήποι, τα τσίρκο και τα pet-shop, όπου συνήθως πωλούνται ζωντανά αφού έχουν αρπαχτεί από τους ίδιους μέσω του κυνηγιού από το φυσικό τους περιβάλλον. Ομοίως με τα παραπάνω, οι κυνηγοί πιστεύοντας ότι είναι ανώτεροι από τα μη ανθρώπινα ζώα και ότι αυτά τους ανήκουν, συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες τους και αφού τα απαγάγουν τα χρησιμοποιούν σαν προϊόντα για παραγωγή οικονομικού κέρδους. Η δράση τους, μάλιστα, αυτή αποτελεί και την αρχή στην αλυσίδα μίας ζωής για τα ζώα αιχμάλωτης, βασανιστικής και ανελεύθερης.
Η αντίληψη των κυνηγών ότι τα μη ανθρώπινα όντα είναι κατώτερα από τους ίδιους και άρα δεν είναι υποκείμενα ζωής και εγγενούς αξίας μας θυμίζει άλλες εποχές δουλοκρατείας. Οι δούλοι/ες τότε αντιμετωπίζονταν ως “λιγότερο άνθρωποι” και εξομειώνονταν με τα άλλα μη ανθρώπινα ζώα ερχόμενοι/ες/α αντιμέτωποι/ες/α με τις ίδιες συνέπειες με αυτά, δηλαδή τα αφεντικά τους τους/τις/α μάρκαραν, τους ευνούχιζαν και τις/τους/τα κρατούσαν αλυσοδεμένους/ες/α. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως είναι το ότι αυτή η υποτιμητική αντιμετώπιση των σκλάβων μιμούνταν την ήδη εδραιωμένη πρακτική του ανθρώπου απέναντι στα ζώα, τα οποία πρώτα απ’ όλα ήταν αποδέκτες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, ακριβώς επειδή θεωρούνταν “κατώτερη μορφή ζωής” προορισμένη για κάθε είδους εκμετάλλευση.
Ο σύγχρονος πολιτισμός θέτοντας στο επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη και τις ανάγκες της, μας φέρνει αντιμέτωπα με μια άβολη αλήθεια, ότι αυτός έχει οικοδομηθεί πάνω στις εκατόμβες μη ανθρώπινων ζώων. Η συνειδητοποίηση ότι το θεμέλιο του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εφαρμογή της βαναυσότητας πάνω στα όντα αυτά, αλλά και στη φύση που μας περιβάλει γενικότερα, δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να εναντιωθούμε σ’ αυτόν τον πολιτισμό και τις αξίες του. Ειδικότερα, σήμερα η χρήση των μη ανθρώπινων ζώων έχει πάρει τις μέγιστες δυνατές διαστάσεις της και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, όπως το κυνήγι και το ψάρεμα- που από μόνα τους στηρίζουν μία τεράστια βιομηχανία παραγωγής του αντίστοιχου εξοπλισμού-, η βιομηχανία κρέατος, γάλακτος, αυγών, γούνας, οι ιχθυοκαλλιέργειες, τα τσίρκο, οι ζωολογικοί κήποι, οι αγορές άγριων ζώων, τα πειράματα στα ζώα για ιατρικούς, ερευνητικούς λόγους, για την παραγωγή καλλυντικών, καθαριστικών, όπλων, δηλητηρίων κτλ.
Όλοι οι τρόποι εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων είναι παντελώς αποκρουστικοί σ’ εμάς και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να σταματήσουν. Τασσόμαστε επίσης αλληλέγγυα σε κάθε πράξη αντίστασης απέναντι σε κυνηγούς, ψαράδες και άλλους δολοφόνους – βασανιστές ζώων και θα προτάσσουμε ολικοαπελευθερωτικούς αγώνες για ένα κόσμο που θα αφουγκράζεται και θα συναισθάνεται τις ανάγκες όλων μας -ανθρώπινων και μη ζώων.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Aνοιχτής Aντισπισιστικής Συνέλευσης που (σε συνέχεια του προηγούμενου καλέσματος) έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη 27.1.2021 στη ΦΕΠΑ με θέμα το συντονισμό δράσεων στο πλαίσιο αλληλεγγύης για τα αντισπισιστά Δ. και Θ.
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ.
ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΑΡΑΣΙΤΑ – Αναρχική Συλλογικότητα για την Ολική Απελευθέρωση
]]>
Αναδημοσίευση από site αντιπληροφόρησης.
” Ενημέρωση ενόψει του δικαστηρίου για το περιστατικό που συνέβη στις 26/12/2018 στην Εύβοια ανάμεσασε εμάς και σε κυνηγό, που έγινε γνωστό από τα μίντια με τίτλο: «ζευγάρι οικολόγων επιτέθηκε σε κυνηγό και του πήρε το όπλο».