Klik hier voor een uitgebreid achtergrondartikel in het Engels
Op dit moment, vindt in IJslands eerste post-ineenstorting rechtszaak plaats. Het zal niemand verbazen, dat de verdachten de individuen zijn van het meest radicale onderdeel van de opstand waarbij de IJslandse regering ten val werd gebracht tijdens de winter van 2008 en 2009. De individuen – anarchisten en radicale linksen – hangt nu een celstraf van 1 tot 16 jaar boven het hoofd wanneer zij schuldig worden bevonden aan het aanvallen van het parlement.
Op 8 december 2008 wilde een groep van 30 mensen de galerij van het parlement binnenvallen, maar ze werden door vrij gewelddadige bewakers van het parlement tegengehouden. Volgens de IJslandse grondwet heeft iedereen het recht om de galerij van het parlement te betreden om parlementaire overleggen bij te wonen. Daarom was het niet alleen hun natuurrecht, als tegenstanders van de huidige macht, om daar naar binnen te gaan – maar ook hun wettelijk recht, als grondwettelijke burgers van deze samenleving. Enkel 2 van de 30 mensen slaagde erin om de galerij te betreden, één van hun riep naar de parlementsleden het gebouw te verlaten. In reactie hierop, werden de mensen gegijzeld door de politie en de parlementsbewakers, sommige werden gearresteerd en naar het politiebureau gebracht. Een jaar later, werden 9 van hun aangeklaagd.
Tussen de 1 en 16 jaar Celstraf. De Reykjavik Negen (Rvk9) worden beschuldigt van het aantasten van de autoriteit van de regering, het verstoren van de openbare orde, het plegen van en het dreigen met geweld tegen officiële arbeiders, het leiden van een georganiseerde aanval, inbraak, het verstoren van een wettelijke vergadering en tot slot het bedreigen van de vrije wil van het parlement. Het laatst genoemde wetsartikel – welke gaat over het aanvallen van het parlement en waar een straf tussen de 1 en 16 jaar op staat – werd nog maar één keer eerder gebruikt in de geschiedenis van de IJslandse staat. Dat was in 1949 toen de politie en rechtse extremisten, mensen in elkaar sloegen die aan het rellen waren bij het parlement als protest tegen IJslands aansluiting bij de NATO. Natuurlijk waren het de NATO-tegenstanders die veroordeeld werden, inclusief een officiële beroving van hun mensenrechten.
Sinds de rechtszaak officieel in januari 2010 begon, hebben er vele zittingen plaatsgevonden. Één van de advocaten van de Rvk9 heeft systematisch aangetoond hoezeer de rechtszaak een heksenjacht is, alsmede de bevoorrechting van de politie en rechter. Dit moet natuurlijk duidelijk zijn voor iedereen met een kritische blik. Maar als iemand hier nog twijfels over had, de rechter en andere tegenstanders van de Rvk9 hebben duidelijk de valse neutraliteit van de staatsinstituties laten zien.
Een grote groep van politieagenten is, op last van de rechter en het hoofd van de rechter, aanwezig bij elke zitting. Vergelijkend met de geschiedenis van andere rechtszaken in IJsland is deze politie aanwezigheid uniek en laat het duidelijk het vooroordeel van de rechter zien over de dreiging van de aangeklaagden en hun sympathisanten. De rechter heeft al duidelijk een standpunt ingenomen. Eerder bleef de politie achter de schermen, maar parallel aan de toenemende interesse van het publiek in de rechtszaak, hebben de rechter en het hoofd van de rechter de autoriteit van de zittingen overgedragen aan de politie. De politie heeft daarom de deuren van de rechtszaal bewaakt en enkel zoveel mensen toegelaten in de zaal als dat er stoelen waren. Later vormde de politie een menselijke muur voor de rechtbank en liet slechts een handjevol mensen toe. Een paar van de aangeklaagden hebben geweld ondergaan en hadden problemen met het gebouw binnen te komen. Op een gegeven moment werden 2 van hun de toegang tot hun eigen zittingen geweigerd en ondanks de herhaalde eisen, heeft de rechter niet verzekerd dat dit niet weer zal gebeuren. De aanwezigheid van politie heeft alleen olie op het vuur van woede tegen de zittingen gegooid, welke heeft geresulteerd in rellen en meerder arrestaties.
De Stilte van de Media en Autoriteiten. De regulier media heeft natuurlijk haar aandeel gehad in de zaak – eigenlijk sinds het gebeuren en de daaropvolgende arrestaties in december 2008 plaats vonden – door de aangeklaagden van te voren te veroordelen en het creëren van een negatieve publieke opinie. De tegenstanders van de zaak hebben echter de absurditeit van de zittingen aangetoond, door de non-gewichtigheid van de aanklachten aan te tonen en door de gebeurtenissen in de context van de 2008-2009 opstand en de toenmalige sociale condities te belichten. Het eenzijdige doel van het rechterlijke systeem is duidelijk ontmaskerd.
De kritiek gericht op de wortels van de zaak – de hiërarchie van de zogenaamde democratische samenleving – en de tegenstanders van de zaak zijn toegenomen. Dit werd duidelijk met de handtekeningen van meer dan 700 mensen die aankondigden dat zij ook het parlement hadden ‘aangevallen’ tijdens dezelfde opstand en eisten dat de zaak niet ontvankelijk werd verklaard. De reactie van de media op deze verandering werd op maar één manier naar voren gebracht, doodse stilte. Nu behandelen ze de zaak enkel om leugens te verspreiden en de aangeklaagden en hun sympathisanten te criminaliseren.
Maar de media is niet de enige die stil blijft. De eerste vertegenwoordiger van deze zaak, het parlement zelf, houdt haar mond dicht – ten minste aan de officiële zijde. De vertegenwoordigster van het parlement weigerde de 700 handtekeningen te accepteren en zei dat de zaak en de handtekeningen niks te maken hadden met haar baan. Echter, ze vond er niks mis mee om contact te zoeken met een bekende filosoof die zijn mening over de zaak in een radio programma had belicht, hem op zijn vingers te tikken en hem te beschuldigen van valse statements. Toen haar gevraagd werd naar haar bemoeienis hiermee, weigerde ze te antwoorden. Dit is tot nu toe elke keer gebeurd, wanneer een woordvoerder van het parlement of de aanklagers met kritische vragen werd benaderd.
Toegenomen Steun en Solidariteit. De pogingen van de media en de autoriteiten om het verzet de kop in te drukken en om een negatieve beeldvorming rond de verdachten te creëren, zijn niet succesvol geweest bij het publiek. Afgelopen mei hebben vele bekende en mainstream muzikanten op een groot concert ter ondersteuning van de Rvk9 gespeeld. Het concert vond plaats op het plein voor het parlementsgebouw. Dezelfde plek waar de NATO-rellen van 1949 en de protesten van 2008-2009 plaats vonden. In juli vond een vergelijkbaar evenement plaats in het ‘Living Art’ museum in Reykjavik, waar veel artiesten hun objecties tegen de vervolging en de IJslandse staten toonden. De steun die uit vele verschillende hoeken van de samenleving komt, is niet afgenomen ondanks de radicale kritiek en analyse betreffende het systeem door de Rvk9 en hun supporters. Het is juist toegenomen, ook buiten IJsland. Zoals het grote solidariteitsprotest bij het IJslandse consulaat in Barcelona, afgelopen juli.
Eind augustus hebben 4 verdacht geëist dat de rechter zou aftreden in verband met de subjectiviteit en bevooroordeeldheid. De rechter verkondigde zijn eigen kwalificatie en enkele dagen later werden zijn beslissingen bevestigd door de hoogste rechtbank, ondanks de zwaarwegende argumentatie van de advocaat van de verdachten. Tijdens de laatste zitting op 8 september, hebben de verdachten geëist dat de Officier van Justitie zal aftreden in verband met haar nauwe banden met het ‘slachtoffer’. Zij werkt bij de Centrale Bank voor het parlement. De uitspraak hierover zal snel bekend worden en rond die tijd zullen de principiële gerechtelijke vervolgen staarten wanneer de eisen niet worden ingewilligd.
De Rvk9 en hun supporters hebben alle vormen van internationale solidariteit nodig, zoals het schrijven van artikelen en vertalingen, verspreiding van de informatie, demonstraties en alle andere manieren om de oppositie tegen de IJslandse staatsrepressie te laten zien.
Meer informatie is op de website Rvk9.org te vinden.
Tegen alle staatsrepressie! Vrijheid voor de Reykjavik Negen!
Down with the Icelandic State!