Την Πέμπτη 4/7 πραγματοποιήθηκε από την αναρχική συλλλογικότητα στα Β/Α ” Α priori” και αναρχικούς/ες αντιεκλογική μικροφωνική και μοίρασμα αντιεκλογικών κειμένων στην πλατεία δημοκρατίας στην περιοχή του Χολαργού.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
Για άλλη μια φορά στήνουν τις κάλπες
ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ
Φίλε/η, γείτονά/ισσα, ήρθε και πάλι η περίοδος που όλοι νοιάζονται για σένα. Όλοι έχουν να σου δείξουν το έργο που έχουν κάνει, το έργο που σκοπεύουν να κάνουν, την αγάπη που έχουν για τη χωρά, για το συμφέρον σου. Ήρθε η ώρα να ανακύψεις το κεφάλι και να διαλέξεις τον καλύτερο αφέντη σου. Τώρα είναι η στιγμή να διαλέξεις τον διαχειριστή της ήδη επιβαλλομένης πολιτικής που καθορίζεις τη ζωή σου αν και όλοι ξέρουμε ότι στο τέλος αλλάζουν μονό οι μάσκες ενώ το πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας παραμένει ίδιο. Αυτό της εκμετάλλευσής, της αδιαφορίας για εμάς, της ιδιοτέλειας και των πελατειακών σχέσεων.Οι εκλογές είναι η μέρα που δίνεται η ψευδαίσθηση ότι έχουν όλοι λόγο στη λήψη αποφάσεων, τη δημοκρατία και το κοινωνικό γίγνεσθαί. Τουναντίον, οι εκλογές είναι η μέρα που αναθέσεις τη ζωή σου σε αυτόκλητους σωτήρες για να φέρουν μια αλλαγή ενώ στην ουσία εξουσιοδοτείς άλλους μέσα από την ψήφο να διαχειρίζονται τη ζωή σου, σύμφωνα με την πολιτική και το συμφέρον του κάθε εκπροσώπου.Όλοι/ες εμείς, οι από τα κάτω, οι χαμηλόμισθοι/ες, οι άνεργοι/ες, οι μετανάστες/τριες, οι καταπιεσμένοι/ες, οι κολασμένοι/ες αυτής της γης ξέρουμε καλά πως κανένας από αυτούς δεν μπορεί να μιλήσει εκ μέρους μας.Μια από τις μεγαλύτερες αυταπάτες των εκλογών είναι η πλασματική αίσθηση που προσπαθούν να σου δημιουργήσουν τα κόμματα ότι έχεις λόγο στα «κοινά» με το να καταθέσεις την ψήφο σου. Μία ψήφος που νομιμοποιεί ένα κόμμα να ασκήσει εξουσία μέσω του κρατικού μηχανισμού, γνωρίζοντας ότι το κράτος έχει συνέχεια. Σου λένε ότι το πολιτικό τους πρόγραμμα πηγάζει από τη λαϊκή βούληση ενώ στην πραγματικότητα αποτελεί κάθε τετραετία μια γραμμική συνέχεια των πολιτικών λιτότητας, των κλειστών συνόρων, των πνιγμένων μεταναστών στο Αιγαίο, της καταστολής και της καταστρατήγησης των εργασιακών κεκτημένων. Είτε το κυβερνών κόμμα προέρχεται από τη δεξιά είτε από την αριστερά, η πολιτική τους ατζέντα στοχεύει πάντα στην ενίσχυση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Έτσι, κάθε ψήφος ενισχύει το κεφάλαιο με το οποίο εμείς δεν έχουμε κανένα κοινό συμφέρον. Άρα γιατί να παρέχουμε νομιμοποίηση;Παρά το γεγονός ότι τα παραπάνω τα ζούμε καθημερινά στο πετσί μας, οι συστημικοί μηχανισμοί σε επικοινωνιακό επίπεδο χρησιμοποιούν διάφορα εργαλεία για να μας καλλιεργήσουν αίσθημα ευθύνης ως προς την έκβαση της επόμενης μέρας, τα οποία μεταφράζουμε ως επικοινωνιακά τρικ και προκλήσεις ηθικού πανικού.Επιπλέον, παρατηρείται ο ηθικός εκβιασμός προς τους πιθανούς εκλογείς και κυρίως τους αναποφάσιστους και εκείνους που απέχουν, ο οποίος αποτελεί μεγάλο όπλο του κομματικού μηχανισμού σε μία λογική: “ψήφισε εμάς για να μη βγει η ακροδεξιά”. Είναι η ίδια ακροδεξιά που συστηματικά τα Media καλλιεργούν και ενισχύουν για να αποδυναμωθεί η εξεγερτική δυναμική μέσα στην κοινωνία, και να στραφεί μέρος της λαϊκής οργής προς ένα κομμάτι των καταπιεσμένων (μετανάστες/στριες). Είναι η ακροδεξιά που οι ίδιες οι κυβερνήσεις ξεπλένουν εντός τους κοινοβουλίου και των τηλεοπτικών πάνελ ενώ ταυτόχρονα υιοθετούν την πολιτική ατζέντα της ακροδεξιάς (βλ,hot spot, κλειστά σύνορα κλπ), για να σου πουν μετά ότι «εσύ φταις» αν αυτή διογκώνεται, την ώρα που νομοθετούν από κοινού την περαιτέρω εξαθλίωση των από τα κάτω (μνημόνια). Έτσι και αλλιώς για εμάς είναι σαφές ότι ο φασισμός/εθνικισμός δεν αντιμετωπίζεται στις κάλπες αλλά στο δρόμο από το κόσμο του αγώνα.Η ίδια λογική διαφαίνεται και στον πόλεμο μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης σε ένα μοτίβο καλού/κακού, παρά το γεγονός ότι και οι δύο παρατάξεις εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα από το δικό τους μετερίζι. Το θέμα είναι ότι το πολιτικό σύστημα είναι έτσι δομημένο ώστε να στηρίζει και να ενισχύει τον δικομματισμό με τη λογική του “το μη χείρον βέλτιστον”. Από την άλλη, οι εκλογείς χρησιμοποιούν την ψήφο τους “εκδικητικά” μαυρίζοντας την προηγούμενη κυβέρνηση -αποσβολωμένοι στην αυταπάτη ότι η επόμενη θα είναι καλύτερη (“πόσο χειρότερή μπορεί να είναι”).Γίνεται, λοιπόν, σαφές ότι δεν έχουμε τίποτα κοινό με όλους αυτούς που μας χρειάζονται για να νομιμοποιήσουμε τα εκλογικά πανηγυράκια τους. Ξέρουμε καλά πως τίποτα φδεν μας έχει χαριστεί μέσα από εκλογές, καθώς ότι έχουμε κερδίσει έγινε μέσα από ακηδεμόνευτους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τις μικρές καθημερινές μας αρνήσεις, βάζοντας μπροστά τις ανάγκες μας, κόντρα στην εξατομίκευση, την ανάθεση και τον ωχαδερφισμό του καναπέ. θα μείνουμε θεατές. Επιλέγουμε συνειδητά να οργανώσουμε τις ζωές μας οριζόντια, μακριά από επίδοξους σωτήρες και φιλάνθρωπους αφέντες. Εμείς, οι καταπιεσμένοι αυτής της γης, να συναντηθούμε ισότιμα στους χώρους δουλειάς, τις γειτονιές, τις σχολές δημιουργώντας τις δικές μας αυτοοργανωμένες αντιθεσμικές και αντι-ιεραρχικές δομές. Να τελειώνουμε μια και καλή με το κόσμο του κράτους, του κεφαλαίου, της εξουσίας.
Σαμποτάζ/Αποχή στις εκλογές.
Ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες/Να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες μας.
Να οργανωθούμε, να αγωνιστούμε και να αντισταθούμε σε γειτονιές, χώρους δουλειάς, σχολές/σχολεία.
Για την Κοινωνική Επανάσταση για την Αναρχία.
Αναρχική Συλλογικότητα στα Β/Α “Apriori” & αναρχικές/οί
