Μέσα σε ένα κλίμα πανικού,φόβου,εργοδοτικής αυθαιρεσίας και καταστολής δεν μένουμε άπραγοι/ες. Η αλληλεγγύη και οι αγώνες μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα και θα εξακολουθήσουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο για όποιον και όποια έχει ανάγκη,να διατηρούμε την επικοινωνία μας και τις σχέσεις μας, ενώ παράλληλα οργανώνουμε τις δομές και τις συνθήκες αγώνα. Εκμεταλευόμαστε κάθε ευκαιρία και μέσο επίθεσης στο σήμερα,στρώνοντας το δρόμο για να ανταπεξέλθουμε μαχητικά στη κρίση του αύριο. Απέναντι στη πραγματικότητα που θέλει μπάτσους αντί για γιατρούς και που ετοιμάζεται να ρίξει για ακόμα μια φορά το βάρος στους/ις από τα κάτω, προετοιμαζόμαστε για ολομέτωπη επίθεση για την υπεράσπιση των κεκτημένων μας και της ίδιας μας της ζωής. Δεν θα λογαριαστούμε ούτε τώρα ούτε μετά, είμαστε αυτές/οι που ανέκαθεν έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί σας.
«ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΕΙΛΗΜΑΣΚΑ, ΓΑΝΤΙΑ ΚΑΙ….
1) Το κράτος ευαγγελίζεται ότι αποτελεί τον εγγυητή της ασφάλειας των υπηκόων του απέναντι σε κάθε απειλή, έχοντας όμως χρόνια υπονομεύσει τη δημόσια υγεία, αποποιείται τις ευθύνες του για τις ελλείψεις που υπάρχουν (ιατρικός εξοπλισμός,νοσοκομεία,γιατροί,νοσηλευτές κ.α.) και ρίχνει το βάρος σε εμάς για την εξάπλωση ενός ιού,ενώ την ίδια στιγμή αντί για προσλήψεις ζητάει εθελοντές για να καλύψουν τα κενά.
α)Xωρίς βέβαία ποτέ να υποτιμάμε τη σοβαρότητα της κατάστασης και του κινδύνους από τον SARS-CoV-2 δεν πρόκειται να καταπιούμε το παραμύθι του τρόμου που έχουν στήσει κυβέρνηση και media, φωνάζοντας περί «ατομικής ευθύνης».
Αντιλαμβανόμαστε ως ατομική ευθύνη την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια για την από κοινού κάλυψη των αναγκών μας. Δεν αδειάζουμε τα σούπερ μάρκετ από είδη πρώτης ανάγκης αντιλαμβανόμενοι/ες πως υπάρχουν και άλλοι/ες που τα χρειάζονται,δεν κοιτάμε τις/ους διπλανές/ους μας σαν υγειονομική βόμβα και στεκόμαστε δίπλα σε όποιον και όποια έχει ανάγκη.
2)Δημοσιογράφοι,celebrities και “επιφανείς πολίτες” μας ζητούν να μείνουμε σπίτι,να δείξουμε εθνική ομοψυχία,να απομονωθούμε και να βγούμε στα μπαλκόνια να χειροκροτήσουμε όλοι/ες ενωμένοι/ες σαν ένα.
β)Όχι λοιπόν,δεν είμαστε όλοι ένα. Το #μένουμε σπίτι δεν μας χωράει όλες.Μετανάστες/τριες βρίσκονται στοιβαγμένοι/ες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ο ένας πάνω στην άλλη,χωρίς καμία συνθήκη υγιεινής και κρατούμενοι/ες παραμένουν σε φυλακές,ενώ παράλληλα δεν ικανοποιούνται τα αιτήματα τους για αποσυμφόρηση.Για κάποιες από εμάς το να μένουμε σπίτι δεν είναι ασφαλές καθώς καλούμαστε να μείνουμε απομονωμένες με τους κακοποιητές μας, σε πολλούς/ες από μας ο ιδιότυπος εγκλεισμός επιβαρύνει τη ψυχική μας υγεία ενώ κάποιοι/ες από εμάς δεν έχουν καν σπίτι.
3)Το κράτος σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης δοκιμάζει τις κατασταλτικές του πολιτικές,παρεμβαίνοντας στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα, ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει παλιές και πειραματίζεται σε νέες μεθόδους πειθάρχησης και ελέγχου. Ευτυχώς που απέναντι στην απειλή ενός ιού ρίχτηκαν στη μάχη οι 1500 νέοι μπάτσοι και τα 45 καινούρια περιπολικά.
γ)Δεν θα αφήσουμε να παγιωθεί μια κανονικότητα φόβου κι ελέγχου. Δε διευκολύνουμε το έργο των μπάτσων και δεν ρουφιανεύουμε τους γύρω μας.Επιλέγουμε τη συλλογική απάντηση στην καταστολή και την αντιμετώπιση των ελέγχων,χωρίς να αφήνουμε τους αγώνες μας.
4)Το κράτος και τα αφεντικά συνεχίζουν να κερδοσκοπούν στις πλάτες των εργαζομένων. Σε τομείς όπως η υγεία, τα σούπερ/μίνι μάρκετ ο επισιτισμός,οι μεταφορές και οι τηλεφωνικές υπηρεσίες οι εργαζόμενες/οι καλούνται να σηκώσουν το βάρος ,ρισκάροντας καθημερινά τη ζωή τους.Τα 800 ευρώ που μας πετούν δεν είναι δώρο, είναι χρήματα που έχουμε δουλέψει και έχουμε χιλιοπληρώσει τόσα χρόνια μέσα από τις πολιτικές λιτότητας και δεν φτάνουν να καλύψουμε τις ανάγκες μας ούτε στο ελάχιστο κι ούτε συμπεριλαμβάνει όλους κι όλες μας (ανασφάλιστες,μικροπωλητές, σεξεργάτριεςκλπ).
δ)Δεν θα μείνουμε σιωπηλές/οι σε μαζικές απολύσεις,εργοδοτικές αυθαιρεσίες και σε οποιαδήποτε μορφή εκμετάλλευσης. Θέλουν δεν θέλουν να πληρώσουν για τις ανάγκες μας (νερό, νοίκι, ρεύμα κλπ) το κράτος και τα αφεντικά,εμείς δεν είμαστε διατεθειμένες/οι να βάλουμε πλάτη στη κρίση τους. Απεργία πληρωμών σε λογαριασμούς και νοίκι, συλλογική διαχείριση των αναγκών μας, σαμποτάζ στη καπιταλιστική μηχανή, απαλλοτριώσεις αγαθών.
Μέσα σε ένα κλίμα πανικού,φόβου,εργοδοτικής αυθαιρεσίας και καταστολής δεν μένουμε άπραγοι/ες. Η αλληλεγγύη και οι αγώνες μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα και θα εξακολουθήσουμε να βρισκόμαστε στο δρόμο για όποιον και όποια έχει ανάγκη,να διατηρούμε την επικοινωνία μας και τις σχέσεις μας, ενώ παράλληλα οργανώνουμε τις δομές και τις συνθήκες αγώνα. Εκμεταλευόμαστε κάθε ευκαιρία και μέσο επίθεσης στο σήμερα,στρώνοντας το δρόμο για να ανταπεξέλθουμε μαχητικά στη κρίση του αύριο. Απέναντι στη πραγματικότητα που θέλει μπάτσους αντί για γιατρούς και που ετοιμάζεται να ρίξει για ακόμα μια φορά το βάρος στους/ις από τα κάτω, προετοιμαζόμαστε για ολομέτωπη επίθεση για την υπεράσπιση των κεκτημένων μας και της ίδιας μας της ζωής..Δεν θα λογαριαστούμε ούτε τώρα ούτε μετά, είμαστε αυτές/οι που ανέκαθεν έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς μαζί σας.… ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΤΡΩΕΙ ΤΗ ΖΩΗ.»
Αναρχική συλλογικότητα στα Β/Α “Apriori”
